Door: Pieter den Edel aka Ultrapietje
Vrijdag 1 november, de dag van Allerheiligen, het mooie vrienden weekend staat weer voor de deur, tringg de bel en ik doe open en daar is het, het weekend haha…
09:45 de boot op met Daphne, Mark, Rob en Carlo. Een dag later zou Eric langskomen voor 2 dagen. Het zooitje ongeregeld was helemaal compleet.
Rob trapte de wedstrijden af door op zaterdag een 10 km te lopen. De rest stond te kou kleumen in regen en kou. Na een fors stuk terug fietsen op de E-bike, was de kachel heerlijk warm.
Onze huiskok Mark den Blijker prepareerde een heerlijke race pasta, met name race. De volgende dag had Ultrapietje er veel plezier van haha…
Zondag 12:00, Daphne gaat los op de 21 km. Mark is teruggegaan naar het huisje, om vanaf km 15 haar op te vangen, om vervolgens de mentale strijd aan te gaan op de Longway.
12:40 met een scheepshoorn waarvan de mussen daar nu nog doof zijn begon ik aan de mooie reis van 42.2 km.
Het was best een beetje spannend, 2 weken ervoor een strijd geleverd in Drenthe, maar zonder strijd geen overwinning en na het vertrek van Jaap stam bij mijn cluppie en met Dicky aan het roer komt het daar in Rotterdam ook vast allemaal weer goed.
De Hartslag bleef lekker laag in zone 2, meer was ook niet de bedoeling, maar het lopen ging alles behalve op souplesse, het was harken zwoegen en werken…..
De eerste 15 km gingen nog redelijk in 1:22. Nu de duinen in en fartlekken en heel even leek de souplesse om de hoek te komen en mij te helpen. Maar zo snel als die kwam, nam die ook weer de benen pffff….
We binden de strijd aan met, ja daar is die, de sanitaire stop met een volle sprint de bossages in en de beplanting daar voorzien van wat meststoffen en de racepasta van Mark, vervolgden we onze reis.
30 km 2:47 qua tijd echt niet beroerd, maar ik was verwikkeld in een felle strijd met lichaam en geest en was van plan deze echt te winnen. Met volle benen het strand af en de Longway met een paar koude biertjes in het vooruitzicht knapte ik op, maar ook dit was van korte duur.
Ik troostte me met de gedachten dat de ISU er nog in zat en met wat zelfmedelijden en een kleine klaagzang tikte ik de 40 km af in 3:50. Nnog 2 en een klein beetje met de Brandaris in zich en de laatste paar honderd meter langs volle kroegen met Monique, Tineke, Rob, Carlo, Mark, Erik en Daphne, met een big smile over de meent…
Toch maar weer mooi geflikt deze klus en Daphne een topwedstrijd gelopen wat ook geen abc’tje was en Feyenoord gewonnen toen ging de beer helemaal los in de Heksenketel……
Het was nog lang onrustig op Terschelling.
Ciao Ultrapietje……
