Indiansummertrail

On The Sunny Side Of The Indiansummer

21/10/2020 door Tri Team

Door: Pieter den Edel

Na een intelligente lockdown zoals meneer Rutte het noemt, kwamen we terecht in een mooie zomer waarin niemand dacht dat corona ooit terug zou komen.

Evenementen werden weer georganiseerd zo ook de Indiansummer ultra trail een loop waar ik altijd de langste afstand doe 120/130 dit jaar de 50.

De corona liep de spuigaten uit en de ISU werd afgelast, en ja wat doe je dan als ultraloper als je ook nog niet eens je beste jaar hebt, ach 2 keer een 3:30 bij Ben in Almere zijn 2 zwaluwen en die maken geen zomer.

Je gaat naar Deventer voor een 100 en ook daar krijg je de bekende deksel op de neus, je wordt er sterker van maar hoe sterk wil je worden, uiteindelijk gaan de trainingen weer aardig de HF is op orde dus op naar de Indiansummer ultra trail een wedstrijd die me ligt. De 102/132/127 reeds gelopen nu een bescheiden 50 km…….om te kijken waar ik sta…….en dan komt corona en de ISU gaat niet door…..

De klap komt aan, echter als ultraloper kijk je naar wat wel kan, ik app Paul en Rene wat zij gaan doen!

Inmiddels was 15 oktober Kayleigh 16 kleine meisjes worden groot en pappa wordt ouder het is iets wat ik niet kan accepteren…..

De reis gaat naar Paul in Appelscha in het mooie Friesland, Rene is er ook en we gaan los in het mooie Drents Friese Wold, man wat voel ik me hier thuis, de rust de ruimte de mensen……..

We gaan het veld in het bezig zijn met jezelf doet me goed, ben op stap met ultrapietje….ja toch.ik praat wat met hem! Hoi Pietje, hoe ist? Ja goed hoor ist leuk?..ja nu nog wel….

Na 26 km gaan de benen al lastig doen, ik spreek ze toe en klaar, de reis is mooi de zon komt door tis lekker warm de indiansummer komt eraan…

Via Smilde ga ik naar mijn B&B in Hooghalen, de eigenaresse heet me welkom en vraagt hoe het was! Ja goed….het is hier zonnig ik besluit in de tuin te genieten van de zon….

Ik hoor uit de woonkamer muziek van Queen…is ze fan? Ik vraag het en JA!!!!!! Het gesprek is compleet over Farrokh Bulsara allias Freddy mercury……2021 ga ik met mijn vrouw naar Zanzibar alwaar hij geboren is.

16:30 ik zit in de laatste zon en denk aan vrijdagmiddag in het vondelpark……..het vondelpark in een stad waar ik niet zo heel veel mee heb…..we hebben er weer een mooie dag op zitten…

De ondergaande zon beloofd me weer een mooie nieuwe morgen!!!

Ciao Ultrapietje.

Indian Summer Ultratrail (in de volksmond ISU)

27/10/2019 door Tri Team

Door: Marc van de Kaa

Het plan:

Pieter den Edel bereidt Daisy Belt-Knijnenburg voor op haar eerste ultra en ik loop met haar mee tijdens de uitvoering. Plan geslaagd ✔️

0700 uur staan Rob, Daisy en Lars voor de deur. Klaar voor de rit naar het pittoreske Rolde. Waar dat ligt? In Drenthe, de eerste afslag links na het einde van de wereld. Na zo’n 3 uur, inclusief koffiestop, zijn we op locatie. Startnummers halen, een bakkie koffie (voor 1 gulden) en tijd om om te kleden. Je bent een trailloper, dus gewoon op de parkeerplaats. Onder het toeziend oog van een hele vriendelijke nu.nl fotograaf.

Na een synchroon toiletbezoek is het tijd om Rob en Roald uit te zwaaien, de toppers van de 29km. Nog even een blik op de website om te zien waar Pieter zich bevindt. Die is goed bezig aan zijn 120km, ik herhaal: 120km!

Eindelijk kunnen we starten. We pakken meteen een lekker, behouden tempo en hebben 10km lang een peloton achter ons aan lopen. Een en al gezelligheid, veel bekenden van social media die we nu in levende lijve kunnen spreken.

Op 10km de eerste vp. Wat tucjes en dropjes en op naar die 50 km. Hoe vlak Drenthe ook is, makkelijk is het niet. Veel blubber, natte poten, vervelende boomwortels en lange single tracks. Eigenlijk precies wat het zo leuk maakt.

Op 30km de 2e en laatste vp. Die komt goed op tijd, beiden zijn we door het water heen. Hier het water opgetopt, bouillon en cola naar binnen en op naar de finish.

De laatste loodjes wegen het zwaarst en dat was hier niet anders. Zonder gekkigheid kilometer voor kilometer afwerken en ineens horen we de finish. We zijn er bijna!! De support staat al klaar en moe, maar voldaan pakken we die laatste meters om de mooie medaille in ontvangst te nemen en dat heerlijke biertje soldaat te maken. Die smaakt goooeeeeed.

Wat een mooie dag!!

Nederland is een ultraloopster, Daisy Belt-Knijnenburg, rijker en ik heb echt onwijs lekker gelopen, zonder problemen. Ik kijk uit naar de volgende!!!

Pieter, gefeliciteerd met de 120km!!
Rob en Roald, gefeliciteerd met de 29km!!

Ultrapietje’s NK Ultratrail

25/10/2019 door Tri Team

Door: Pieter den Edel aka Ultra Pietje

Oktober, een tijd van de Indian Summer, een mooie nazomerperiode met wat zon en zachte temperaturen. Ook de tijd van de Indian Summer Ultratrail… met als klapper dit jaar het NK op de 120 km….

Na de twee vorige deelnames zou Ultrapietje, Ultrapietje niet zijn als hij daar ook als trailtijger niet weer aan de start zou staan. 2016 de 102 km, 2017 de 127 km en nu 120 en een heuse strijd om de felbegeerde Nederlandse titel.

Het asfalt werd verruild voor onverhard. Regelmatig de trainingen gedaan door Meijendel en de duinen bij Katwijk. Van mooi nazomer weer was geen sprake. De weken voorafgaande is het neerslagtekort in rap tempo weggewerkt door Pluvius…

Bij het pakken van de tas, gaat de Hoka Hupana mee… Een gok om op een nagenoeg profielloze wegschoen te gaan lopen? Nee hoor, van de Salomon Sonic, krijg ik na 4 uur zere tenen dusssss…

Ik heb een B&B in Rolde. Weinig franje, maar oké. Het bed is prima, de gastrouw kijkt me met grote ogen aan wat ik ga lopen de volgende dag. Ik krijg plotseling 5 euro korting op mijn kamer uit medelijden of… Wie zal het zeggen? Bij het uitpakken van de tas, kom ik een heel lief briefje tegen van Daphne De Winter, ze is thuis. Ze gaat bijna altijd met deze idioot mee, maar nu ging het niet, bij het lezen vocht in de ogen…

19 okt 04:30 wakker, koffie en alles klaarmaken, Hammertime en naar de start. 06:00 los met de hoofdlamp het donker in. Ik loop samen te keuvelen met René Kromkamp. De route is 40% anders dan voorgaande jaren, het aardappelveld is eruit, yeahh…. Maar daar krijgen we ander leuks voor terug.

Bij het krieken van de dag heb ik de eerste boomstronk al te pakken, maar door de moordende Core stability trainingen blijf ik overeind. Zie me nog zwoegen op dat matje na een training, en na afloop kijken in de spiegel of je al op Peter Andre lijkt zucht…. De bospaden zijn op 1 hand te tellen. De eerste 2 etappes zompige weilanden, afgewisseld met wat klim en klauterwerk en als totaal niet soepele ultraloper ben je blij dat het niet op de gevoelige plaat is vastgelegd… Wisselpunt 3, op de helft, hier liggen gels en neem ik een bouillon. Het bos in, alwaar we getrakteerd worden op nog meer hindernissen, het al oude apenkooien op school misstaat hier niet.

Na 70 km is het beste er wel af, mooi nu mentaal knokken iets wat ik wel kan. Ook stuur ik een update naar het thuisfront. In de verte hoor ik geronk van motorcrossers, ik denk aan mijn pa Andre den Edel, ooit Nederlands kampioen in de jaren 70… Inmiddels heeft een stronk mij nu wel op de grond gekregen en bloed ik aan de knie. Met wat water schoonmaken en door, niet piepen. Het gaat inmiddels donker worden en we zijn de 91 km gepasseerd. Hierna volgen nog wat glijpartijen van binnen naar de buitenbocht, waar Hein Vergeer jaloers op zou zijn. Je bent alleen met jezelf in een donker bos, af en toe een uil en wat gekraak van takken. De beesten zullen ook wel denken wie is dat haha.

De laatste post is bij 100 km. Ik pak even 10 minuten schud Eddy Bakker de hand en we gaan door nog 20 km. Hardlopen gaat alleen nog op vlakkere stukken, door de vermoeidheid is elke stronk voor mij. Wat is het knokken zeg, mentaal voel ik me oersterk ik denk aan thuis, en aan Dominique den Edel, mijn oudste dochter….bijna 17 en aan Kayleigh den Edel, net 15 jaar geworden. 115 km, het Balloërveld met tegenwind altijd mooi, ja als het licht is, nu komt de maan op en hoor geritsel zou het een wolf zijn? Nou, die heeft mooi pech zoveel zit er niet meer aan Utrapietje.

Na 17 uur en een beetje, komen we bij het bordje van 120/50, yeahhh… Maar geen finish die is hier niet ik denk aan Daidy Belt-Knijnenburg, die ik afgelopen maanden begeleid heb naar haar eerste ultra dat dit wel een mentaal mokerslagje kan zijn…..
Nog 2 km hoor ik auww ach wel waar voor je geld nog even strijden.

122 km 17 uur en 43 minuten en Wilfried schud me de hand, 3 keer starten en finishen op de ISU! Eenmaal in de B&B, haal ik nog net de douche en stort vol trots in bed, ik ben leeg. Na een onrustig nachtje is het fors ontbijten en gaan we naar huis…

Ben beretrots op wat ik gedaan heb ouwe ultratrailerT..

Cheers
Ultrapietje