4 december de dagen worden alleen nog maar korter de ochtenden lang donker, je gaat in het donker naar de zaak en komt vaak in de schemer thuis.
Vroeg op om te trainen en dat is 04:35 de wekker en dan 60/75 min op pad gaat het hele jaar door en ik heb werkelijk geen last van het donker het maakt het wel lekker soms.
De weekenden gaat er vaak geen wekker, ja die van Daphne als ze om het weekend mag werken, ik ben dan vaak ook al wakker, alhoewel ik me soms nog een keer omdraai en dan na 45 min wakker wordt.
Zo ook vandaag 4-12-2022 het plan was rondje Hoogmade, vandaag zou het mijn 12e marathon worden van het jaar weer een leuke mijlpaal, voor een ultraloper is de marathon de basis je moet in feite altijd klaar zijn voor de klassieke afstand en dat was ik vandaag wel aardig 21 km wind tegen en 21 km wind mee het was lang donker en grijs maar naar verloop van tijd kom je meer mede lopers tegen.
Volgende week een afbouwweek minder km’s maar wel zaterdag parkrunnen (zo leuk) en zondag naar Rotterdam voor de bruggenloop met de mooiste start finish bij de tempel der tempels het Feyenoord stadion!
Geen woorden maar daden op naar een mooie werkweek en een goed weekend.
Vrijdag 1 november, de dag van Allerheiligen, het mooie vrienden weekend staat weer voor de deur, tringg de bel en ik doe open en daar is het, het weekend haha…
09:45 de boot op met Daphne, Mark, Rob en Carlo. Een dag later zou Eric langskomen voor 2 dagen. Het zooitje ongeregeld was helemaal compleet.
Rob trapte de wedstrijden af door op zaterdag een 10 km te lopen. De rest stond te kou kleumen in regen en kou. Na een fors stuk terug fietsen op de E-bike, was de kachel heerlijk warm.
Onze huiskok Mark den Blijker prepareerde een heerlijke race pasta, met name race. De volgende dag had Ultrapietje er veel plezier van haha…
Zondag 12:00, Daphne gaat los op de 21 km. Mark is teruggegaan naar het huisje, om vanaf km 15 haar op te vangen, om vervolgens de mentale strijd aan te gaan op de Longway.
12:40 met een scheepshoorn waarvan de mussen daar nu nog doof zijn begon ik aan de mooie reis van 42.2 km.
Het was best een beetje spannend, 2 weken ervoor een strijd geleverd in Drenthe, maar zonder strijd geen overwinning en na het vertrek van Jaap stam bij mijn cluppie en met Dicky aan het roer komt het daar in Rotterdam ook vast allemaal weer goed.
De Hartslag bleef lekker laag in zone 2, meer was ook niet de bedoeling, maar het lopen ging alles behalve op souplesse, het was harken zwoegen en werken…..
De eerste 15 km gingen nog redelijk in 1:22. Nu de duinen in en fartlekken en heel even leek de souplesse om de hoek te komen en mij te helpen. Maar zo snel als die kwam, nam die ook weer de benen pffff….
We binden de strijd aan met, ja daar is die, de sanitaire stop met een volle sprint de bossages in en de beplanting daar voorzien van wat meststoffen en de racepasta van Mark, vervolgden we onze reis.
30 km 2:47 qua tijd echt niet beroerd, maar ik was verwikkeld in een felle strijd met lichaam en geest en was van plan deze echt te winnen. Met volle benen het strand af en de Longway met een paar koude biertjes in het vooruitzicht knapte ik op, maar ook dit was van korte duur.
Ik troostte me met de gedachten dat de ISU er nog in zat en met wat zelfmedelijden en een kleine klaagzang tikte ik de 40 km af in 3:50. Nnog 2 en een klein beetje met de Brandaris in zich en de laatste paar honderd meter langs volle kroegen met Monique, Tineke, Rob, Carlo, Mark, Erik en Daphne, met een big smile over de meent…
Toch maar weer
mooi geflikt deze klus en Daphne een topwedstrijd gelopen wat ook
geen abc’tje was en Feyenoord gewonnen toen ging de beer helemaal
los in de Heksenketel……
Graag wilde ik
een verslag schrijven over de marathon
die ik afgelopen zondag 20 oktober heb volbracht en de voorbereiding
daarop. Met hulp van Tineke H. is dit gelukt. Ik hoop dat jullie het leuk
vinden om te lezen.
Mijn voorbereiding
In 2017 liep ik
mijn eerste marathon, in Sydney Australië, waar ik bij Louise logeerde. Dat was
een geweldige ervaring en ik was erg trots op mijn tijd van 3.14.32, maar ik
wist dat ik misschien ook meer zou kunnen. In 2018 had ik een erg sterk Z&Z
seizoen achter de rug en toen kwam de
marathon van Berlijn in beeld, die wilde ik heel graag lopen in september dat
jaar. Ik liep de halve van Leiden in een PR (1.20) en daarna nog één in Sneek,
die ging nog sneller, in 1.18. Ik voelde me enorm goed. Louise stuurde mij
vanuit Sydney een schema voor het trainen van een marathon onder de 3 uur. Dit
was een heel boekwerk, uitgebracht door de organisatie van de Blackmore Sydney
Marathon. Helaas raakte ik geblesseerd aan mijn knie en uiteindelijk kon ik
Berlijn niet lopen, een grote
teleurstelling.
De knieproblemen
waren zo groot dat ik dacht niet verder te kunnen hardlopen dan 10 km. Na een
tijd van rust en fysiotherapie was ik blij toch weer te kunnen lopen en boven
verwachting deed ik mee met het Z&Z circuit 2018-2019! Het ging zo goed dat
ik me durfde in te schrijven voor de halve marathon van Nootdorp, juni 2019.
Toen dat ook goed en pijnloos ging, durfde ik mij voor de marathon van
Amsterdam aan te melden. Hoewel ik dacht dat ik nooit meer onder de 3 uur zou
kunnen lopen, ging de voorbereiding zo
goed dat ik hier stiekem weer aan ging denken.
Ter voorbereiding
heb ik o.a. 7 keer een 30 km gelopen, de laatste keer was in Amsterdam Noord.
Daar liep ik met een pacer, de 20 km in 5 minuten per km, daarna de laatste 10 km
op marathon tempo. Dat ging goed, mijn vertrouwen in de marathon groeide. Ook
stonden er baantrainingen op het schema, en ik kwam Teun de Reede (de speaker
bij Z&Z en de Zwemloop) tegen bij de
Zwemloop. Hij bood me aan om 5 x mee te doen bij Leiden Atletiek, zodat ik me
nog beter kon voorbereiden. Dit heb ik met beide handen aangegrepen en ik heb
er heel veel baat bij gehad. Het trainingsschema was wel zwaar, 6 dagen per
week. Maar als ik me te moe voelde sloeg ik een training over en haalde die
niet in, dat ging goed.
Twee weken van te voren ging ik op advies van Guus naar Amsterdam om het parcours te verkennen. Ik zette mijn auto onder het Olympisch stadion, en ben op de vouwfiets tot vlakbij de Amstel gereden. Toen heen en weer langs het water gaan lopen. Ook ben ik nog vanaf het 32 km punt naar de finish gerend, al kon ik natuurlijk niet het Olympisch Stadion in. Wel heb ik op de tribune gekeken, daar waren wedstrijden. Zo kwam ik helemaal in de sfeer en wist goed wat me te wachten stond. Terug in Wassenaar ben ik bij Guus en Diana langsgegaan en hebben we alles doorgesproken. Van hen kreeg ik goede adviezen: rust nemen, zo weinig mogelijk trappen lopen. Heel inspirerend vond ik dat, ook de mensen van Leiden atletiek waar ik een paar keer mee mocht doen. Op de vrijdag voor de marathon heb ik mijn startnummer opgehaald en ben ik nog even op de expo geweest om sfeer te proeven.
Race day!
Zo kwam ik helemaal in mijn best mogelijke vorm aan de start van de marathon. Ik was heel erg vroeg van huis vertrokken samen met Monique en haar buurman Constant die mij gingen aanmoedigen. Al om 7.00 uur was ik ter plaatse, het was nog helemaal donker. Als ik aankom, moet ik eerst koffie hebben, maar alles was nog dicht. Monique en Constant heb ik weggestuurd. Rituelen die ik altijd doe voor een wedstrijd, deed ik ook nu weer. Altijd loop ik in hetzelfde singletje, broekje, en ik moet altijd mijn Tri-Team jasje aan. Een beetje rondgekeken in het stadion. Aan de praat geraakt met twee dames, die mij een krentenbol aanboden en een plastic regenjasje. Het zullen mijn charmes zijn geweest 😉
Beetje warmgelopen, een dixie opgezocht en toen zag ik dat het heel druk was geworden. Ik wilde 9.15 naar binnen maar stond in de rij. Uiteindelijk op tijd in het vak, weer naar een dixie, om mij heen kijkend dacht ik, wauw dit is het, laat maar komen. Nog een paar kleine rekoefeningen en een meegebrachte boterham met appelstroop naar binnen gewerkt.
Daar was dan de start. Na 1.20 mocht ik achter de besten aan het stadion uit. Om onder de 3 uur te lopen moest ik 4.15 de km lopen. Bij 5 km nam ik weer een boterham met appelstroop, en dat deed ik nog een keer op 8 km. In Sydney had ik dat ook zo gedaan, toen op advies van een Australische ultraloopster die ik had ontmoet. Ik had ook 5 gels op zak met daarop de tussentijden geschreven per gel, voor de 10, 15, 21, 30 en 40 km. Ik nam eerst de gel, liep dan het km punt voorbij en keek op de sticker met de tijd op de gel en vergeleek het met de tijd op de klok. Het was windstil, ik vloog, ik liep heel makkelijk in een mooi groepje.
Wel een plasje
moeten doen langs de Amstel, daardoor was ik het groepje kwijt maar dat kwam
wel weer goed door bij een ander groepje aan te sluiten. Ik had korte gesprekjes
met buitenlands lopers, zo had ik wat afleiding. Ik kreeg het wel zwaarder,
maar kon mijn pace goed houden. De benen deden zeer bij 32 km, ik dacht even te
wandelen, maar toen zag ik opeens Tineke met haar dochter Astrid op de
supporter video van Nationale Nederlanden! Ik werd zo blij en was verrast en
dacht okee doorlopen. Verderop bij 35
km kreeg ik het zwaar, ik dacht ik weet
niet meer hoe ik er moet komen maar ging toch door. Onder de 3 uur zat er
in , mijn klokje gaf aan 2.55 maar helaas was ik er toen nog niet, een paar 100
extra meters moesten er nog komen. Ik ging wandelen, het kon me niet meer
schelen, maar iedereen liep naar me te schreeuwen. Toen haakte ik aan bij een
groepje, ik dacht aanhaken en niet meer
loslaten ! Toen kwam die opgebroken straat, het stadion was om de hoek,
maar wat duurde het nog lang! De speaker riep: iedereen die hier nu loopt gaat
onder de 3 uur lopen! Ik geloofde het nog niet. Ik zag het Olympisch Stadion verrijzen, ik werd
het stadion gewoon ingezogen, een overweldigende ervaring.
Ik kwam In 2.57.40 over de finish en deed mijn rituelen ter ere van mijn overleden moeder. Daarna stond ik volkomen geparkeerd maar met een heerlijk gevoel! Het is gelukt!
