De strijd op Texel!
In 2011 liep ik hier mijn eerste ultra
(60 km) het was 25 graden met 6 uur 34 kwam ik gesloopt over de
streep, maar wat opviel was dat je er ook een 120 km had die lopers
waren voor mij helden en dacht dat wil ik ook.
Ben me gaan verdiepen in de
kwalificatie eisen oeiii een 100 onder de 9 uur 30 stevig maar als je
iets wil kan het, eerst maar eens sterker worden op de marathon en
langzaam toe trainen naar mijn eerste 100.
Toen Mei 2011! werd mijn moeder heel
ernstig ziek en we wisten dat ze nog maar heel erg kort te leven had
“Ik zei mam jij gaat strijden en ik beloof je ik ga me kwalificeren
voor de 120 van Texel en dan sta jij aan de finish……helaas is
mams september 2011 veranderd in een vlinder die me altijd en overal
steunt.
De eerste 100 was een hel na 60 ging de
kaars uit en wist dat het een forse strijd zou worden maar ja zonder
strijd geen glory…
2013/15/&17 ja ff iets inkorten de
60 op Texel gelopen en nog steeds liepen mijn helden de 120, met een
PR van 5:41 op de 60 gelopen in (2017) veel wind brak het tot nu toe
het beste jaar uit mijn carrière aan 2x een 100 1x een 130, het
reisje in Friesland zat ff tegen.
Na wat blessureleed wilde ik toch in
september 2018 aan de start staan in Winschoten. Daar liep ik een
sterke 100km met een mooi PR 10:14. Ik durfde toen heel lief aan
Henri een wildcard te vragen, ik denk dat hij mij net zo lief vond
want met een hele onderbouwing kreeg ik hem! Als een kind zo blij.
Mams ik mag starten……..
Ultra (eigenwijs) Pietje nam een
externe trainer in de hand jaja klinkt decadent he, valt mee hoor het
werd echt trainen, hartslagen berekend na een inspanningstest en op
mijn laagste HF (151) liep ik al 4.55 min/km kwam gesloopt terug van
de training hihi wel lekker.
Het ultraloop lijf maar vooral
pyriformis links ( voor details zie google) had wat minder trek in
deze verandering en gooide roet in het eten, roet is normaal in
december en niet in januari…
Eind januari leek het beter te gaan en
met hangen en wurgen een duurloop van 35 kunnen doen en zoals altijd
schijnt achter de wolken de zon , tot 23 Februari goed kunnen
trainen, maar piri rechts voelde denk aandacht tekort en daar was
tegenvaller 2…..inmiddels was Team Texel al gevormd Daphne Albert
en Mark heb beide heren hoog staan als mede trainers van het Tri-team
en vond het een hele eer dat ze mee wilden met deze gek hahaha ik had
ook pas na het jawoord de starttijd verteld……
3 weken rust en niet lopen daar wordt
een ultraloper niet leuker van, mensen om me heen hebben aardig wat
te verduren gekregen.
Ik ging zelfs luisteren naar mensen om
me heen ach nooit te oud om te leren toch manuele therapie,
accupunctuur (het lopende speldekussen) whaha Half maart met veel
last langzaam hobbelen, vloekend thuis alles om mij heen geloofde
erin behalve ik.
Inmiddels was ik zo uitgerust en
fietste zo veel voelde me bijna Joop zoetemelk.
Eind maart een dubbeldekker van 2×14
met weinig last gaf me vertrouwen te starten en lopen op ervaring
mentaal sterk uitgerust en met een drive van hier tot Tokyo….op
naar ultra eiland Texel…inmiddels was me ook ter ore gekomen dat
Guus er ging starten op de 60….
7 April 04:35 op de atletiekbaan! ik
sta er tussen mijn helden en mag na 2 rondjes gaan we het donker in
het loopt goed en geniet volop, na een uur het ochtendgloren en die
vogels het ontwaken van de natuur nu ben ik de held……en weet dat
mams nu al trots is.
De kilometers tikken lekker weg het TOP
team doet het zo goed alles klopt voeding, routebegeleiding heerlijk,
na 35 km wat kletsen met Rene schoen en besef dat piri zich koest
houd.
Het strand op en ik weet dat is op
Texel altijd wat minder dan thuis, voel me sterk en loop volgens
Albert als een kogel… onderweg de grootste lol een sanitaire stop,
vogels die stuk zijn, op stap met een ultraloper is nooit saai…..
De hors het laatste stuk strand is nog
mooier ik waan me in het paradijs, behalve de benen die waren er al
klaar mee. Op weg naar de keerlus kom ik Guus tegen echt geweldig.
Ook nog vele aanmoedigingen van vele andere lopers die mij kennen.
Bij de keerlus aangekomen op 60 km sprak Henri de legendarische
worden Ultrapietje loopt nog inmiddels was het al een felle strijd
aan het worden.
79 km daar was ze en niet alleen nee
opa en oma waren er ook bij ik had het zo zwaar en wist je bent nu al
trots op me, maar ik ga niet stoppen mijn pijn is relatief en gaat
over….
Hardlopen leek op shuffelen Team Pieter
deed er alles aan, 86 km Daphne komt naar me toe lopen met een
verassing door gaan……na 4 km uit de slufter staan daar je vader
broer zwager en komt Dominique naar je toe rennen ik kan de tranen
niet meer binnen houden.
Allemaal voor die gekke pappa de kop
wil door ik zing van binnen het nummer van Freddie Mercury&
Monserrate caballe Guide me
home………https://www.youtube.com/watch?v=q7Nqc-0JYj8….
Mark neemt het over een ultrapietje die
wil maar niet meer kan ik heb geen idee meer wat ik allemaal heb
lopen verkondigen van onzin tot iets minder onzin maar na 92 km was
het op en met trots besloten de pijp aan maarten te geven en wat hij
er mee doet zoekt die maar uit…..
Op het veld bij de finish kan ik amper
gaan zitten, krijg een forse wegtrekker en ga bijna out maar team
Pieter zou het team niet zijn als ze je in de kant leggen en je
dochter zich ontfermt over gekke pappa……
Daar komt Guus met de laatste krachten
haal ik hem binnen en stort weer ten aarde……na afloop gaan we
samen op de foto omdat het moet dan hahahah.
Ik ben trots op wat ik gepresteerd heb
na een matige voorbereiding onder het genot van een lekker biertje
weet ik dat de wil er was maar de trainingsachterstand fors was, en
als je dan toch nog op wilskracht tot 92 kilometer komt mag je alleen
maar erg tevreden zijn.
De spierpijn is enorm net als de trots
op mijn Team en je dierbaren die er voor je zijn….
Ultrapietje is weer terug en mooie
verhalen volgen op naar de Leiden marathon ik heb inmiddels de
langste duurloop gehad
Ciao Ultrapietje….
