Na een intelligente lockdown zoals meneer Rutte het noemt, kwamen we terecht in een mooie zomer waarin niemand dacht dat corona ooit terug zou komen.
Evenementen werden weer georganiseerd zo ook de Indiansummer ultra trail een loop waar ik altijd de langste afstand doe 120/130 dit jaar de 50.
De corona liep de spuigaten uit en de ISU werd afgelast, en ja wat doe je dan als ultraloper als je ook nog niet eens je beste jaar hebt, ach 2 keer een 3:30 bij Ben in Almere zijn 2 zwaluwen en die maken geen zomer.
Je gaat naar Deventer voor een 100 en ook daar krijg je de bekende deksel op de neus, je wordt er sterker van maar hoe sterk wil je worden, uiteindelijk gaan de trainingen weer aardig de HF is op orde dus op naar de Indiansummer ultra trail een wedstrijd die me ligt. De 102/132/127 reeds gelopen nu een bescheiden 50 km…….om te kijken waar ik sta…….en dan komt corona en de ISU gaat niet door…..
De klap komt aan, echter als ultraloper kijk je naar wat wel kan, ik app Paul en Rene wat zij gaan doen!
Inmiddels was 15 oktober Kayleigh 16 kleine meisjes worden groot en pappa wordt ouder het is iets wat ik niet kan accepteren…..
De reis gaat naar Paul in Appelscha in het mooie Friesland, Rene is er ook en we gaan los in het mooie Drents Friese Wold, man wat voel ik me hier thuis, de rust de ruimte de mensen……..
We gaan het veld in het bezig zijn met jezelf doet me goed, ben op stap met ultrapietje….ja toch.ik praat wat met hem! Hoi Pietje, hoe ist? Ja goed hoor ist leuk?..ja nu nog wel….
Na 26 km gaan de benen al lastig doen, ik spreek ze toe en klaar, de reis is mooi de zon komt door tis lekker warm de indiansummer komt eraan…
Via Smilde ga ik naar mijn B&B in Hooghalen, de eigenaresse heet me welkom en vraagt hoe het was! Ja goed….het is hier zonnig ik besluit in de tuin te genieten van de zon….
Ik hoor uit de woonkamer muziek van Queen…is ze fan? Ik vraag het en JA!!!!!! Het gesprek is compleet over Farrokh Bulsara allias Freddy mercury……2021 ga ik met mijn vrouw naar Zanzibar alwaar hij geboren is.
16:30 ik zit in de laatste zon en denk aan vrijdagmiddag in het vondelpark……..het vondelpark in een stad waar ik niet zo heel veel mee heb…..we hebben er weer een mooie dag op zitten…
De ondergaande zon beloofd me weer een mooie nieuwe morgen!!!
We schijven 12-12-2010, ja even terug in de tijd. Samen met Guus naar Spijkenisse, alwaar ik onder leiding van Guus mijn derde marathon liep en dat pas 6 weken na de marathon van Etten-leur stress, dat kan niet! Guus: jawel ga maar mee, je wilt toch naar Texel voor de 60. Ja oké niet piepen dus, in een winderig Spijkenisse, liep ik 12 minuten van mijn PR af in een race. Ongelofelijk man wat was ik blij.
We doen een sprong naar de toekomst, nee niet in een Delorean DMC-12 met Marty McFly en Dr. Emmett Brown, maar in een Subaru. Het was al een hele kunst om het apparaat op de weg te houden met die wind maar weet wel wat me te wachten staat straks. Ik haal mijn nummer op, mooi om weer veel bekende ultramakkers te zien en ook clubgenoten Angelique Tineke,Tineke en Caroline. Die waren er voor de hele en de halve. Tri-team goed spikecity
Ik wil los vandaag en geniet ervan dat doe ik niet zo vaak op de marathon. Deze afstand gebruik ik meer als training voor de wat langere loopjes. 10:30 achter de 3:30 pacer en Jetzt geht losss, ze hebben er goed de pas in 10 km 48:44. Met de wind is het wel menens, die blaast lekker. In het groepje gaat het goed. De halve gaat in 1:44:14 mooi steady. We lopen langs mooie velden en denk even terug aan de race met Guus. Man ik kon hem wel vervloeken soms. Elke keer ja bij blijven niet inzakken doorgaan niet opgeven je hebt nog 50% als je denkt dat je niet meer kan. Het heeft me wel gevormd als Ultraloper, hij blijft mijn grote voorbeeld.
Na 24 km besluit de chili con carne van gister zijn eigen leven te gaan lijden ik duik de berm. Ik ben wel mijn groepje kwijt net voor we een stuk met wind vol op kop krijgen. Voel me sterk en als een soort Rico Verhoeven knok ik met de wind en een gratis regenbui. Groepje ben ik wel kwijt, nou dan maar alleen, ik denk 37 km in 3 uur dan kan het een PR. Maar niets is zo veranderlijk als Ultrapietje, 3 uur 36 km een mooie tijd 5:00 min/km. We verslappen niet nee alles behalve we gaan nu lopers ophalen.
Het deprimerende industrie terrein is eruit we worden getrakteerd op moois. Na 40 km komt Marcel naast me fietsen psv supporter hij stelt voor de punten te delen vanmiddag ik zeg nee die blijven in Rotterdam. De baan op en met een mooie 3:34 ben ik vandaag dik maar dan ook dik tevreden als ik kijk waar ik vandaan kom. Ik ben zelf niet zo van de veren maar als ik er dan 2 spreekwoordelijk in den bibs mag steken gaat er een naar Daphne je zal maar samen leven met een Ultraloper en de 2e Mark v/d Vegt dat die Utrapietje wilt trainen. Ik ken mezelf wel een beetje en het is soms echt niet makkelijk. Maar zoals Guus altijd ze We zijn wel lief!!!!
Daphne, Mark, Pieter en Marc reisden vorig weekend af naar Deventer voor deelname aan 1 van de wedstrijdonderdelen op het Ultra Festival Deventer. Een wedstrijd waar geen afstanden werden gelopen, maar uren. Daphne en Mark kwamen uit op de 3 uur. Pieter kwam uit op de 12 uur. Marc kwam uit op de 6 uur. Hieronder lees je de verslagen van deze pittige wedstrijd.
Zaterdag 13 juli afgereisd naar Deventer waar ultrafestival gehouden werd. Er werd daar een 24 uur, 12 uur, 6 uur, 3 uur en een 1 uur georganiseerd. Zaterdag gestart om 1400 uur met aanmoedigen van de 24 uur lopers en Marc die de 6 uur liep. Leuk om een loopmaatje aan te moedigen en te helpen waar nodig. Wat een topper ben je en wat een prestatie. Wat is het leuk om de bekende ultra lopers te zien en an te moedigen op de 24 uur. Daarna 2100 uur start de 12 uur. Daar deed Pieter aan mee die ging even een nachtje door. Voeding stond klaar hem klaar zodat ik even naar me hotel kon om te slapen. 6 uur de wekker om, om 7 uur te ontbijten en om 8 uur weer op de baan om Pieter door het laatste uur heen te slepen. Pieter wat een prestatie heb jij gedaan! Super trots op jou. 10 uur het startschot, ik en mark mogen knallen. Dat nam ik dus ook letterlijk ik was er zo vandoor. Ik op me klokje en dacht dit is te hard, maar eigenlijk loop ik wel lekker. Dacht ach zie wel waar ik eindig. Me doel was me afstand van25,7 km verbeteren en rond de 27km uit komen. Na 2,5 uur stond de 26 op de tellen en zag mark voor me lopen ik dacht ik ga kijken of ik die kan in halen Pieter en Marc zeiden hij loopt voor je dus kon weer aan zetten en ja hoor ik haalde hem in daar vlak bij de verste bocht het fluitsignaal het zit er op met op m’n klokje 29,2km, dik maar dan ook dik tevreden .
Als groep hadden we de paarse vlaggen van de club bij ons en de mensen die het tri-team kenden wisten ons al snel te vinden voor een praatje. Zoals Henri Theunnissen en Joop Keizer en vele andere ultra lopers. Het paars van het tri-team valt op en dat is met deze wedstrijd erg leuk om te zien dat men je herkent aan je club kleur! het was een top weekend met z’n allen!
Pieter
He Mark v.d. Vegt zou je mij een beetje
willen begeleiden naar een wedstrijd? Uuh jahoor maarre wat voor
wedstrijd dan! Ja een ultraloopje niet zo heel gek hoor, een 12 uurse
op een wielerbaan in Deventer, ohh ja afslag 23 de koekstad ja die
ja…..Net een soort Texel maar dan in tijd,
en nee geen 04:35 starten, maar rondjes draaien en mentaal een beetje
knokken, want ja na 2 rondjes heb je alles al wel gezien op zo’n
baan.
Oh en ik heb geen doel! Ja genieten en lekker hobbelen meer niet maar als er een dikke 100+ in zit ram ik door dat dan weer wel en dan nog iets het is in de nacht en nee ik loop alleen jij kan lekker slapen deze keer hahahaSamen om tafel met een koude Hertog jan ( de beste schema’s maak je met een koud pilsje😊. Tadaa Pietje mag aan de bak, naast 400 tjes 600 tjes & 800 tjes ook rust en ontspanning, dit was de lekkerste training overigens. De zwaarste een Joop Keizer de klip op in zone 4 diep in het rood ging Ultrapietje.
Al snel schreef Marc v.d. Kaa zich in
voor de 6 uur en Daphne en Mark zich voor een 3 uurse en hopla daar
was de Bende van Deventer appgroep bij het tri-team wisten heel
weinig lopers het altijd leuk.
Zaterdag 13 juli ’19 was het zover wij vertrokken iets later zo voorkom je dat je moet helpen een partytent op te zetten😊. 14:00 gaat Marc het strijdtoneel op ik hang en lig wat in en om de tent ik mag om 21:00 op avontuur over de wielerbaan, 20:00 Marc is klaar hij vond het best leuk geloof ik.
21:00 Here we go de nacht in en ik denk nog wel makkelijk als je een grote boodschap moet doen de wc is vlakbij, en de buik voelt al niet top en jahoor met hangen en wurgen na 1 uur de dixie in. Het rondje op de baan is leuk, lekker afwisselend na 2 uur ben je echt wel klaar met de lichtmasten rechts en de U bocht, dit is ultralopen mentaal knokken. Helaas levert de voeding waar ik al 4 jaar goed op loop nu misselijkheid en het zuur op dan maar wat anders. Net als ik met eten bezig ben besluit de linker kuit zijn eigen feestje te willen vieren door te gaan irriteren, ik irriteer hem terug ff kijken, wie er wint 2 uur later staakt meneer de strijd. Heb al besloten dat ik absoluut NIET stop ik ben er toch en de rest slaapt, bovendien is opgeven nooit een van mijn sterkste kanten geweest.
De buik blijft vervelend misselijk en heb ondertussen al 4 keer de dixie aan de binnenkant gezien en 2 keer een bosje daar de dixie onhaalbaar was met als gevolg een prikkelstruik in de poepert haha ja in het donker zie ik geen moer.Over op water en zoute stengels dan maar inmiddels was het 01:00 dat viel goed langzaam kwam ik er weer, lampjes langs de baan af en toe wat fietsers die terugkwamen van het stappen, nee niet op de baan maar op de weg in de wijk…. Om 02:30 besluit klaasvaak me te gaan aanmoedigen, ik stuur hem weg maar hij is hardnekkig, ik zal je krijgen en vlucht de dixie in sluip er langzaam uit en neem een stroopwafel en wat ranja en ik zie hem afdruipen zo dat varkentje is ook weer gewassen…zo nu gaan we lopen.
Rond 04:30 het ochtendgloren langzaam
kriekt de dag alleen voelt het heel anders ben al redelijk moe maar
de benen blijven goed voelen en het tempo komt beetje bij beetje
terug ik luister naar de vogels en lach wat voel ik me gelukkig dat
ik dit mag doen..Je beleeft de mooiste avonturen met jezelf onderweg,
de strijd de eenzaamheid wat is ultralopen toch mooi.
07:00 hee Joop Keizer, ik roep heel hard Joopieeeeee de smile op het gezicht voert het tempo op, nog 2 uurtjes ook mijn vader, Andre is inmiddels present en merk dat het fijn is Daphne en mark komen ook aan.Ondertussen voel je je een halve zombie, hoor ik straks appeltaart zonder na te denken roep neee bierrrrrr.. Ik mag nog 60 minuutjes het tafeltje waar mijn drinken op stond is veranderd ik hallucineer niet nee er staan een paar koude gele sappies….mmmmmmm ik zet het op een lopen met als gevolg dat de krampen er overal inschieten. 09:00 de toeter ik mag stoppen en jahoor op het verste punt, nu kan marc even uitlopen ik denk ook altijd met de lopers mee lief toch? Ik klok 92.6 km de organisatie 90.5 zal de mat wel gemist hebben ergens in de nacht als zombie. Ik wankel de douche in en ga voor de tent zitten, om 10:00 zijn Daphne & Mark afgeschoten nee niet letterlijk maar nu gaan hunnie lopen. Ik neem een lekker biertje die smaakt prima zo om 10:15, om 11:00 even een klein tukkie en dan de rest op foto en film vast leggen en aanmoedigen man man wat lopen ze sterk zeg…
Uiteindelijk hebben we als Tri-team 24 uur gelopen en een kleine 196 kilometer gedraaid.Nu lekker herstellen en op naar een mooie Indiansummer (19 oktober) het Nederlands kampioenschap trial, asfalt of onverhard vindt het beide zo mooi elke keer weer een andere beleving van de ultrasport….
Ciao Ultrapietje.
Mark
We schrijven 24 april 2019, die bewuste avond krijg ik een appje van Pieter: In het weekend van 13-14 juli 2019 is er in Deventer een 12uurs-loop waaraan ik graag meewil doen, er is ook een 3uurs- en een 6uurs-loop. Doe je mee ? In m’n enthousiasme zei ik: “ ja, doen we ! ” , en ondertussen dacht ik: ‘’ waar begin ik aan.. ‘’
Ondertussen bleken ook Marc en Daphne zich ingeschreven te hebben, Marc voor de 6uurs en Daphne voor de 3uurs. Dus daar volgde ook mijn inschrijving. Met Quirina er aan toegevoegd voor de nodige support, was de Bende van Deventer geboren! Nog 2 maanden te gaan voor de start, nog steeds last van een sluimerende blessure aan m’n hiel, baarde me dat toch best zorgen. Ben ik op tijd hersteld en ben ik fit genoeg, dat ging vaak door m’n gedachten. Het is inmiddels 16 juni, het gaat wat beter met de blessure, tijd voor een voorzichtig testloopje richting Rijksdorp. So far so good, geen last. Nu rustig weer op gaan bouwen, yesss!! Met nog een kleine maand voor de start in Deventer werd mij duidelijk dat er toch een flinke trainingsachterstand ontstaan was. Voorzichtig weer lopend met de groep mee, heerlijk! We zien het wel waar het schip strandt..
En zo werd het 13 juli, om 11.00uur vertrokken we naar Deventer. In Deventer waren Marc en Quirina al begonnen met het opzetten van de partytent. Na het inchecken in het hotel naar de baan getogen, de bende was compleet en de voorbereiding werd in gang gezet om de laatste puntjes op de i te zetten. 14.00uur, Marc gaat van start voor zijn 6uurs. Vanuit de tent moedigen wij hem aan met opbeurende teksten als ‘’ nog maar 5 uur, klein stukkie nog’’. Quirina voorziet Marc van de benodigde sportvoeding en vult zijn watervoorraad steeds aan. Mooi is het om de beleving in een loper te zien, wanneer deze vermoeider raakt en het zichtbaar zat is. Met z’n allen moedigen we hem aan, en dochterlief support onophoudelijk enthousiast mee. Na een pitstop in een Dixi, komt de finish in zicht.. 20.00uur.. daar gaat de toeter. Yesss, Marc heeft het volbracht. Gefeliciteerd Marc met deze topprestatie !
Terwijl Marc aan het lopen was, waren Daphne en Pieter bezig met het klaarmaken van de voeding voor Pieter, die immers zelfvoorzienend de nacht door moest komen. Een uur later is het de beurt aan Pieter, die zich intussen gereed maakt heeft voor zijn 12uurs-loop. 21.00uur, daar klinkt het startschot. Samen met een tal van ultralopers start Pieter zichtbaar genietend zijn loop. Succes Pieter, hier heb je voor getraind ! Zo valt langzaam de duisternis over de wielerbaan. Na een laatste groet en aanmoediging vertrekken Daphne en ik naar het hotel. Morgenochtend om 09.00uur finish’d Pieter en 10.00uur start immers de 3uurs. Tijd voor wat nachtrust.. 14 juli, 06.00uur ging de wekker. Na een nacht met weinig slaap, dankzij een veel te zacht matras, herrie van de buren en hangjeugd met harde muziek uit de auto, aan het ontbijt. Toch best spannend, we zien het wel hoe het gaat. Blessurevrij blijven is het doel. Met dat in m’n achterhoofd naar de baan, de sportvoeding klaargemaakt en klaargezet. Een eervolle vermelding voor Marc, die na een korte nacht s’morgens weer vanuit Leiden naar Deventer gereden is om ons aan te moedigen. Marc, supertof man !!
Bijna 09.00uur, daar loopt Pieter. Vermoeid maar nog steeds strijdbaar en zichtbaar genietend. ‘’ Kom op, je bent er bijna! ‘’ Daar gaat de finishtoeter, hij heeft het gehaald. Wat een klasse, gefeliciteerd Pieter !!! 10.00uur, daar klonk het startschot, here we go!! Daphne gaat er als een speer vandoor, die heeft er zin in zeg ! Rustig blijven lopen Mark, zie het als een rustige duurtraining.. met die gedachte was het eerste uur van de drie een feit. Na anderhalf uur kwam de befaamde dip, eerder dan verwacht. Met de wijze woorden van Pieter in gedachten “ iedere dip kom je weer uit! ‘’ stug doorgelopen. Stukje bij beetje loopt Daphne iets uit, ‘’ gaat goed zo ! ‘’ roepen we in het voorbijgaan. Man man man, na 2 uur ben je hetzelfde rondje van 1295 meter aardig zat. Nu wordt het een mentale training.. Een buitje regen zorgde voor een aangename verkoeling, maar zo als het spreekwoord zo mooi luidt: “na regen komt zonneschijn” was dat hier letterlijk het geval. Het werd warm en drukkend, nog een uurtje.. ..kom op, doorbijten nou!
Vlak voor het ingaan van de laatste ronde word ik ingehaald door Daphne. Hoe gaaf is het als je door een loper uit je eigen groep op een rondje gezet wordt. 13.00uur, het laatste rondje ging in.. halverwege klonk de finishtoeter. Met een totale afstand van 27,71km ben ik dik tevreden en nog belangrijker, blessurevrij !! Na het opmeten van de officiële afstand, lopen we met het hele team terug naar de tent. We hebben het geflikt jongens. De bende van Deventer wordt door Pieter vakkundig omgedoopt in het WZK Dreamteam. Nadat alle rommel opgeruimd is, naar de prijsuitreiking. De winnaar werd, meer dood als levend, gehuldigd met een totale afstand van 215 kilometer in 24uur. Bizar..
Wij komen volgend jaar in ieder geval weer terug, wie weet met nog meer teamleden.. Deventer, tot volgend jaar !!
Marc
6 uur Lang Ver Saai Dixie Support Trots Volgend jaar weer
