wedstrijdverslag

De hel van het Noorden

door

Door: Pieter den Edel

De Dutch Coast Ultra Run by Night, een mooie strandloop startend in Den Helder. Waar je kan kiezen tussen 25 / 50 / 75 / 105 of 130 km.

Al snel stonden er 4 lopers op de lijst Marc van de Kaa, Lars Knijnenburg, Tineke de Groot, Rob van Vegten en Pieter den Edel…afstanden van 25 tot 50 km.

De week ervoor waren de weerkaarten erg duidelijk, er zou een forse tegenwind staan kracht 6 à 7 met uitschieters naar 8… Ach, je moet het ermee doen.

Bij deze loop mag je je vervoer zelf regelen en dat is eigenlijk best leuk. Het geeft beleving en wat spanning vooraf, een stukje avontuur.

17:00 vertrokken we uit Wassenaar richting Petten, waar een auto achterbleef voor de finishers van de 25. De andere auto bleef bij station Schagen, waar de trein naar den Helder genomen werd.

Half 8 bij de start, een bak koffie, en 21:00 mochten we los. Al heel snel werd duidelijk dat het met de wind echt menens was. Na de bocht bij de vuurtoren in den helder had je hem vol tegen…

Ieder liep zijn / haar eigen tempo. Eenmaal op het strand (vloed) en heel mul zand, wist je het gaat een heroïsche tocht worden. Finishen is geen garantie.

Na 6 km besloot Tineke te keren, heel simpel ze kwam niet tegen de wind in. Rob, Lars, Marc en Pieter gingen door. Pieter en Lars voor de 50 de rest de 25.

Naast de toch al stevige omstandigheden deed Pluvius ook nog een duit in het zakje, door te zorgen voor wat miezer. Je werd heel langzaam steeds iets natter en klammer, ondanks de vele lagen kleding en jasjes.

De miezer veranderde in felle regen en door de opwaaiende schuimkoppen waren de voeten van ons allen inmiddels ook al goed doorweekt.

Na 26 km stonden we met zijn allen bij de auto in Petten. Hevig trillend van de kou, amper meer op de benen kunnen staan en volledig doorweekt, besloten Lars en Pieter er de brui aan te geven en deze tocht te staken. Verder lopen was onverantwoord.

Marc en Rob kwamen er vlak achteraan binnen, voldaan en volledig uitgewoond door de helse omstandigheden.

Al met al hebben we hier onwijs van genoten en wie weet doen we hem in 2021 weer.

Van harte gefeliciteerd allemaal en we zullen hier nog lang aan terugdenken op naar nieuwe mooie avonturen.

Groetjes,

Marc, Rob, Lars, Tineke & Pieter.

Otterlo trail 2020

door

Door: Els van Deursen

Welke tijd ik loop doet er niet toe en toch kijk ik af en toe tijdens de Otterlo trail op mijn horloge. Niet hoe snel het gaat, maar om te kijken hoeveel kilometer we al gelopen hebben en dan verbaast te zijn hoever we al zijn. Het gaat lekker. 

Met 10 Tri-Teamers doen we mee met de Otterlo trail aan de rand van NP de Hoge Veluwe. Het is een nog niet zo bekende loop en dat maakt het extra leuk, omdat het niet overvol is. Als eerste gaan Jeffrey, Daphne, Tineke, Monique, Rob, John en ik van start voor de 17 km en een half uurtje later Diane, haar dochter Daniëlle en Chantal voor de 10 km. Het is in het begin fris, maar al snel een prima looptemperatuur. 

De route is mooi, veel singletracks door het bos. We volgen een stuk een mountainbikeroute, met veel bochten en gaan over meer brede zandpaden langs de bosrand, heel afwisselend. Het loopt lekker vlot. Jeffrey loopt voorin het veld. Daphne, Tineke en Rob lopen met elkaar op met Monique er vlak achter. John en ik zijn achter in het lopersveld gestart, rustig beginnen en genoeg ruimte nemen om niet te struikelen over boomwortels of andere obstakels. Rustig starten blijkt een goed idee, want hoe verder we op de route zijn des te meer lopers halen we in. 

De venijn zit  in de staart, hier dus ook. De flinke zandverstuiving na 12 kilometer, mooi maar pittig, kleine heuveltjes door het bos en dan een paar kuitenbijters. Het wordt nog even doorzetten. Hoog over een smal pad langs een stuk heide. Genieten ondanks dat ik de benen nu wat ga voelen. Gelukkig is het laatste stuk zandpad niet te mul door de vele regen die er is gevallen. 

Om het voetbalveld heen en we zijn er. Voordeel van de start bij een voetbalclub zijn toch wel de douches, heerlijk, en de kantine met lekkere erwtensoep (bedankt Chris). Voor we weer terug gaan, met elkaar onze sportieve avonturen bespreken en even bijkomen. Een trail om voor volgend jaar weer in de agenda te zetten. 

Halve van Egmond

door

Door: Jeroen van Duivenboden

Zondag 12 januari was de dag dat ik de halve van Egmond van mijn bucketlist af kon gaan strepen. In 2018 kwam hij niet uit, in 2019 gooide een blessure roet in het eten, dus in 2020 was 3 x scheepsrecht en stond ik aan de start van deze winterklassieker.

De dag was vroeg begonnen, om 08:30 startte ik de auto en met de neus richting Alkmaar was het avontuur begonnen. Parkeren kon bij 5 aangewezen parkeerplaatsen daar Egmond afgesloten was in verband met de vele bezoekers. Pendelbussen zorgden ervoor dat ik om 10:15 aankwam in Egmond en in de plaatselijke sporthal mezelf klaar kon gaan maken voor de race!

Buiten mijzelf liepen ook Tineke Haitsma-van Dijk en Benjamin Levi van het Tri-Team vandaag in Egmond.

Om 12:15 vertrok ik naar de boulevard die een kwartiertje lopen van de sporthal gelegen was. Het weer en dan vooral de wind zorgde er vandaag voor dat het een pittige editie ging worden en met een gevoelstemperatuur van 2 graden viel jezelf warm houden in het startvak niet mee.

Om 12:49 viel dan ook voor de golf waar ik inzat het startschot en was de race begonnen! Na een kilometer draaide we het strand op, klaar om 6,5 kilometer tegen de wind in te beuken! Het strand lag er prima bij en door het lage water was het ook mooi breed, niet dat je daar veel aan had want door de wind was het zeer belangrijk om gegroepeerd te lopen anders was het bijna niet te doen. Maar aan alles komt een einde en na 7,5 km gingen we via de strandoprit richting de duinen. Ik voelde me prima en dat was ook het advies wat Mark van der Vegt me gegeven had, pittig doorlopen maar jezelf niet voorbij lopen! In de duinen waren de paden bedekt met helmgras op weg naar camping Bakkum op het 10 kilometer punt. Het stond hier vol met enthousiaste toeschouwers en dat geeft mij altijd weer extra energie! Het helmgras was inmiddels vervangen door bospaden en door de vele regen spatte de modder om je oren en was het trail gevoel compleet!

Bij kilometer 14 werd het wat onrustig in het groepje waarin ik liep, is het een vogel hoorde ik vragen, een vliegtuig? sprak een ander, niks van dit alles, het was onze eigen Benjamin die voorbij kwam! Na een klein babbeltje ging hij er weer snel vandoor ondanks dat hij op aangepaste snelheid liep ivm zijn marathon voorbereiding, mij met een glimlach achter latend.

Inmiddels schoten we aardig op en was de ondergrond overgegaan in klinkerpaden en met de harde wind inmiddels in de rug gingen we af op de bloedweg. Een berucht stukje van het parcours waar menig loper zich kapot op loopt, maar als je de heuveltraining bij mila 2 doorstaat hoef je van de bloedweg niet bang te worden, is mijn ervaring.

De bloedweg was het laatste stukje duingebied en eindigde bij kilometer 20, nog maar 1,1 te gaan en dat over een goede asfalt weg. Tijd om het tempo nog wat op te schroeven, zoevend voorbij de vuurtoren volgden er nog 2 klimmetjes waarna we de boulevard op draaiden richting de finish.

Egmond zat erop! Een schitterende loop over een prachtig parcours. Weer een klassieker die van de bucketlist af kan en op naar de halve van Lansingerland!

Dan heb ik nog de eindtijden van de Tri-teamers om dit verslag mee af te sluiten:

Tineke: 2:04:34

Jeroen: 1:49:51

Benjamin: 1:42:53

Mooie tijden gezien de loodzware omstandigheden!

De foto’s zijn niet van eigen gebruik. Deze komen van de site van de Halve van Egmond.

Facebook