Always on my mind.
2018 het jaar van hoogte en een fors dieptepunt in de loopcarrierre van Ultrapietje
De elfsteden was na 5 steden klaar daarna langzaam uit het dal met als mooie kroon een TOP 100 in Winschoten een mooi PR op de 100 en een deelname voor de belofte die ik in 2011 gedaan heb aan mijn moeder om ooit de 120 van Texel te lopen.
Marathon’s /ultralopen is leuk, en als trainer breng je je ervaring over op je groep, maar vergeet je jezelf wel eens maar daar heb je gelukkig je mede trainers voor, en we hebben een top trainer Mark van der Vegt waar ik veel van leer.
Dan mag je terug naar Terschelling ene Hessel had daar ooit een liedje over geschreven en sta je aan de start van je 100ste, had in de voorbereiding vooral veel rust ingebouwd ook op advies van Guus en Daphne De Winter
Verhuizen van de Seringen naar de Eikenstein gaat niet in de koude kleren, zitten Ultrapietje is ineens aan het sjouwen boren, inrichten van een nieuwe casa, met al hoogtepunt een eigen zimmer voor 2 mooie dames Dominique Den Edel en Kayleigh Den Edel
Je blokje door de duinen gaat lekker, samen met daphne een rondje gaat goed en druk daar heb ik nog nooit van gehoord.
Eenmaal op Terchelling is er van alles geregeld van shirts tot sponsoren en speakers mede dank aan Rob van der Marel, Dennis Van Veen, Patricia Van Veen, en Daphne.
Ik blij dat ik op zaterdag ff 5 km mag loslopen in de bossen waar ik plots 1e dame wordt incognito als Patricia Van Veen, heb afstand gedaan van de bloemen…
En daar sta je dan op Zondag onder de grote brandaris, als ultraloper je gaat de strijd aan met 42.195 km en de elementen die er altijd zijn op de eilanden.
Onderweg wat kletsen met lopers en dan brult er uit een speaker Leaving on a jetplane van John denver, ik zie geen vlinder…..
Ik denk dat de vlinder met Jonathan had afgesproken om de steun te geven op het strand onder het motto ‘the road to Texel.
Heb het zwaar maar op techniek ros ik door haal de een na de ander in en denk you are always on my mind…..Strand af de longway op kop is helder, poten moe niet zeuren zoals Guus altijd zegt en knal door.
Links rechts en dan de stad in Monique Laurey een high five Tineke Haitsma-van Dijk en Jan Willem Haitsmanog een bochtje de tranen staan onder in de ogen de rode loper op finishen.
Wat een ontvangt na de finish, ik krijg een zeer mooie sweater, een mini brandaris met gravure, en de maandag erna wordt ik gebeld door de krant voor een interview.
Groet Ultrapietje…..
