Door: Chris Chaudron
Het afgelopen weekend is er weer veel gelopen. Wij van het trailteam zijn zonder paspoort tot nabij de Duitse grens gegaan. Berlijn was voor ons toch net te ver. In Braamt stonden er bij de Montferlandtrail vier afstanden op het programma.
De aftrap was een Darknesstrail op vrijdagavond van 15km. En voor de zaterdag stond er 8km, 14km en een 30km loop op het menu. De echte die-hards konden ook nog een combikaartje kopen. Dan mochten ze de 15 en 30 incasseren. Het Tri-team was op alle disciplines vertegenwoordigd.
Op vrijdagavond stonden Tineke (en zus Daniëlle), Marc, Willem en ikzelf aan de start om op 21:30u te vertrekken. Voor mij de eerste keer dat ik zelf compleet met een lampje op mijn kop een nighttrail ging doen. En dan ook nog mijn langste wedstrijdafstand tot nu toe. Dus nerveus op alle fronten. In het kort; waanzinnig!!! Een totaal andere beleving dan overdag lopen. Gespannen omdat je toch minder ziet dan overdag. En al deed mijn lamp volop zijn werk, ik en velen met mij zijn één of meerdere keren onderuit gegaan. Op drie km voor het eind kwam Rene Triest mij op laatste stuk begeleiden. Samen hebben we de verkeersregelaars naar huis gestuurd en de finish gehaald. Trots op mijn laatste plaats en binnen de tijd binnengekomen. Met een plak om de nek opgevangen door Willem en Marc, die als echte trainers heel transparant op de laatste loper hebben gewacht. Samen zijn we terug gestrompeld naar de camping om voldaan de volgende dag in te gaan. Het was uiteindelijk al ver na twaalf uur.
Dan de zaterdag. Het campingteam kreeg aansluiting van de overige Tri-teamers, om de start van de 30km lopers gade te slaan. Aan de start stonden: Marc (die uiteindelijk de 15km zou lopen), Willem, Daniëlle, Teruska (4 combilopers dus) en Henny. Op weg om nog eens 600 hoogtemeters af te gaan leggen. Met bij mij de pijn nog op alle bekende plekken zag ik ze van start gaan. Wat een kanjers, en wat een bewondering.
Even later mochten de drie starters voor de 8km vertrekken. Daar stonden ze dan; de doorgewinterde Angelique en de starters van hun eerste wedstrijd: Jolanda en Kimberly.
Daarna was het tijd voor de 14km lopers. Aan de start: Mariëlle, Chantal, Diana, Quirina, Erwin en debutanten Mike en Roald. Het weer was goed, de speaker deed het als brugman. Het aftellen, het schot, en zoef…. Als perpetuem slachtoffers gingen ze op weg.
Nog voordat de support act de tweede bak koffie binnen hadden kwam plotseling Angelique al over de finish. Bam! In 56 minuten was ze daar. Snel gevolgd in 1u06 door Jolanda en Kimberly. Shinend over de finishlijn. Wat waren ze trots. Hun eerste trailwedstrijd achter de rug. Fotomomentje !!!
En toen kwamen beetje bij beetje alle deelnemers binnen. Even de tijden van Roald en Mike, respectievelijk 01:56 en 02:11. Tijden om mee thuis te komen. Willem heeft er persoonlijk op toegezien dat iedereen voor hem binnenkwam. Wat een opoffering van die man. Hulde! En dat als combirunner.
Na de pasta en de verhalen kwam de prijsuitreiking. Voor de 30km mocht Teruska naar het podium om een tweede plaats in ontvangst te nemen. In het combi klassement werd ze zelfs eerste. Waar de zus van Tineke (Daniélle) de derde plek in ontvangst mocht nemen.
Als klap op de vuurpijl werd door Mud-Sweat-Trail dit evenement uitgekozen om de lopers van de bestelde clubkleding te voorzien. In stijl van start. Als dat dit weekend niet dubbel heeft doen slagen dan weet ik het ook niet meer. Onbekenden wilden de clubkleding die in de rekken hing kopen omdat ze het mooi en herkenbaar vonden. Wat een compliment voor de club is dat.
Volgens mij komt deze er voor volgend jaar weer op te staan. Dus bereid je maar vast voor…
