Door: Ronald Sijsenaar
Enkele maanden geleden kwam één van onze nieuwe leden Lisa met het idee om een triatlon te gaan doen en ronselde een aantal andere lopers van het Tri-team. Het doel was de DTS Grand Prix Zandvoort (https://www.dutchtriathlons.nl/en/dts-grand-prix-zandvoort/) op 22 juni. Lisa, Bas, Dimitri en Ronald deden de Olympische afstand, Fleur de achtste. Lekker zwemmen langs de kust van Zandvoort, fietsen op het circuit en hardlopen rond het circuit.
Het beloofde een fantastisch mooie dag te worden, en dat werd het ook. Hoewel er een stevig briesje stond. ’s Ochtens om 7.00 verzamelen en op naar Zandvoort, gezonde spanning in het lijf, auto vol geladen en gaan.
De start was om 8.30, en de zee was toch wel wat ruwer dan gehoopt maar we waren er klaar voor. Niet dus, er was een behoorlijke stroming, golfslag, weinig zicht en overal armen en benen. Dat leer je niet tijdens de zwemtraining. De uitputtingsslag was begonnen, 1.5km later kwamen we vermoeid, half zwemmend, half lopend en struikelend de zee uit op weg naar de eerste transitieplek om te gaan fietsen. Bijna 40km over het circuit, in de tussentijd werd de wind ook wat krachtiger.
8 ronden fietsen, open vlakte, heuvelachtig en veel wind tegen, hoewel er 2 waren die bij tegenwind harder gaan fietsen, en één niet. Het tellen van de ronden was je eigen verantwoordelijkheid, en tellen tot 8 lijkt niet heel ingewikkeld maar vermoeidheid doet rare dingen met je hoofd. Minder ronden zou leiden tot diskwalificatie, en hoewel ik er van overtuigd was dat ik er 8 had gedaan sloeg de twijfel toe. Toch maar naar de tweede transitie om de hardloopschoenen aan te trekken. 10km hardlopen was natuurlijk de ‘sweet spot’, inmiddels was de zon goed doorgebroken en straalde intens, zo’n zonnetje die het laatste beetje energie uit je zuigt. Kortom, het loopje was lijden maar dan komt de finish in zicht en vergeet je de vermoeidheid en pijn. Een moment dat je denkt ‘dit was echt leuk en ik ga het nog een keer doen’. Maar in alle eerlijkheid vond ik het zwaarder dan een marathon.
Samenvattend, de voorbereiding was leuk, de beloning van finishen was geweldig en het mooiste…. Het smaakt naar meer! Volgend jaar de halve?
