Voor het eerst sinds 2014 zal ik niet aan de start staan van de run Winschoten een 100 km eigenlijk zou ik eind augustus een 24 uurse lopen daar is ook een streep door, nee geen blessureleed hoor alles behalve dat!.
Nee een klein beetje verstandig zijn en luisteren naar de mensen om me heen die hebben het beste met me voor, niet als een dolle stier alles maar willen lopen…je bent geen 18 meer al voel ik me vaak wel zo.
Zo is de eerste echte grote wedstrijd voor mij al een klassieker de Indiansummer ultra trail ( 2016 & 2017 liep ik er erg sterk, door het mooie Drenthe.
Ben qua trainingen een nieuwe weg in geslagen van 10 jaar lang aanklooien iets van structuur en een schema, waar ik uiteraard zelf wel een grote vinger in den pap heb en die pap is gelukkig niet kokend ander brand je je tengels.
Om de tafel met Mark en hertog jan, want de beste schema’s maak je met bier, ik kan het nu gaan hebben over allerlei zones en ingewikkelde trainers dingen daar heb ik helemaal geen zin in, wat ik jullie wel kan vertellen is is dat het een goede bevalling geworden is.
Zo werd het 10 augustus een marathon bij Ben mol, nee niet van wie is de mol maar de mollen marathon lekker kleinschalig deze editie 5 deelnemers.
Het zou fink gaan waaien en de opdracht was zone 2 HF 151 geen snot voor den ogen maar easy running, het handen schudden voor de start was zo gefikst de foto ook zo gemaakt we kennen elkaar al van elders.
09:00 we wachten nog even op de gps van Gertie en dan gaan we los samen met Roel loop ik 3 km en hij gaat me veel te hard ik wil de HF laag houden, bovendien waait het fors mijn haar zit al compleet door de war.
Ronde 2 dringen de darmen me tot een bos bezoek, hopla verder het is gestopt met hard waaien een heuse storm en ook een paar forse buien die overigens heerlijk zijn voor de verkoeling.
Er is eigenlijk maar een klein stukje wind mee dat is op de Oostvaarder dijk, je kijkt er uit op het IJsselmeer veel schuimkoppen het doet me denken aan koud bier.
De laatste 2 rondes en nummer 1 loopt in het blikveld, ik mik het racevest in de Subaru die nog niet is weg gewaaid en ga op souplesse proberen te winnen…..
Heel langzaam kom ik dichterbij er is wil om te winnen, na alle blessureleed en mentale tegenslagen voel ik me sterk al is na 36 km het beste er echt wel af, de rukwinden zijn best fors waai van links naar rechts over het fietspad.
Nog 2 km als ik aanzet win ik, we gaan ervoor op de dijk erop en erover op techniek trek in de laatste km door in 4:48 en toon karakter tussen de oren klopt alles weer…..
Naar huis wat met de vivo nog een leuke onderneming is, eenmaal op de snelweg is het alle zijlen bij zetten
We hebben de wind vol op kop en 110 km per uur is echt wel de max, ik houd de ramen dicht anders stijg ik op.
Thuis lekker douchen eten en een lekker herstel biertje………
Ciao Ultrapietje…..
