Meijendelloop

Door: Niels Lodewijk

Elk jaar is het een uitdaging om je in te kunnen schrijven voor de Meijendelloop, er mogen namelijk geen grootschalige wedstrijden in dit natuurgebied georganiseerd worden. Dit houdt evenementen als deze, maar ook onze eigen Zwemloop uniek. Na tweemaal misgegrepen te hebben, heb ik de laatste twee jaar de inschrijfdatum (en tijd!) in mijn agenda gezet. Gelukkig maar, want ook dit jaar was het in een paar uurtjes weer uitverkocht. “We hebben veel inschrijvingen, we denken dat we vol zitten, als je op tijd was sta je op de inschrijflijst en anders niet.” Een verademing vind ik dit soort organisaties in tegenstelling tot mega-evenementen waar wedstrijden als de CPC toe verworden zijn.

Wat maakt de Meijendelloop zo’n toploop? Starten in de kou, als het donker is. Vrijwel geen voorzieningen (1 drankpost), een afstand en terrein dat een sterk lopersveld afdwingt (25 km duinen) en gewoonweg een waanzinnig mooie omgeving om door te lopen. Zaterdag 30 november vond de 11e editie plaats. Start en finish is bij Boerderij Meyendel. Het was koud en we waren vroeg, dus besloten boven bij de rotonde te parkeren en even een stukje te wandelen. Ik was vergezeld door Jeroen, een vriend waar ik een maand eerder Dublin Marathon mee gelopen heb. We hadden beiden niet veel meer getraind en vooral genoten van een trainingsloze maand.

Aangekomen bij de boerderij kleedden we ons om in de paardenstallen. Niet verwarmd, maar met honderd man binnen was de temperatuur behaaglijker dan buiten. Snel nog even wat planten water gegeven en klaar gaan staan voor de start. Dat kan hier gelukkig gewoon 30 seconden van te voren en GPS signaal is geen probleem. In de ochtendschemer om 8 uur klonk het startschot. Ik had niet echt plannen voor de race. Ik zou normaliter makkelijk onder de 2 uur moeten kunnen finishen. Benen voelden goed, dus zat snel op een tempo rond de 4:25.

Het eerste deel van de loop, richting Wassenaar en terug richting boerderij is het zwaarste gedeelte, het zuidelijke tweede gedeelte is gemakkelijker. Op de fietspaden lag hier en daar wat ijs. Vanaf de Wassenaarse Slag verandert het parcours van fietspad (asfalt) naar wandelpad (zand, gravel). Fijn, want ik was het glibberen wel een beetje zat, al krijg je er nu wel een paar nare heuvels in de ganzenhoek voor terug. Na 10 km merkte ik dat ik wel wat verval had. Ik kon de eerste 3 dames die bij me liepen niet makkelijk meer bijhouden en mijn hartslag was wat te hoog (door het lopen!), dus ik besloot wat te gaan hangen. Herstellen is in deze loop in de eerste helft bijna onmogelijk, want na elke heuvel is er na een paar meter weer een heuvel. Gelukkig liepen we onder een supermooie regenboog!

Rond de drankpost kwam ik nog wat trailers van het Tri-team tegen. Al had ik wat verval, ik voelde me verder prima. Even doorbijten tot na ‘het wasbord’ bij de Watertoren. Daarna wordt het terrein een stuk milder. ‘Het wasbord’ is een beklinkerd paadje tegen het Noorderstrand aan. Voor mij berucht door mijn heuveltrainingen bij HRR, verschrikkelijk stukje als je er al 16 in de benen hebt. Daarna kon ik goed herpakken en kwam er weer wat ritme in, al zat ik inmiddels op 4:45 per kilometer. Na TNO wordt het parcours weer fietspad en inmiddels lag er geen ijs meer op. Ik kon weer wat tempo maken en laatste kilometer ging weer in 4:25. Op 1:54:14 kwam ik over de finish, daar was ik wel tevreden mee. Maar om de sterkte van het veld te schetsen, daar word je dus 57e mee van de 334! Een kwartiertje later kwam mijn maat binnen, die had het ook goed overleefd.Net als ik elk jaar staat de koffie en appeltaart klaar en krijg je een t-shirt. Elk jaar hetzelfde t-shirt, maar wel elk jaar een ander kleur. Bordeauxrood dit jaar.

Ik doe volgend jaar hopelijk weer mee en voor mij staat de meijendelloop definitief in de lijst cultklassiekers in de regio, naast de meeuwen- en makrelenloop, de puinduinrun en de zwarte marathon. 

Meijendelloop 30 november 2019

Door: Angelique Bosch

Vorige week deed ik samen met Maarten mee aan de Meijendelloop. Een loop van 25km over vooral de verharde paden van Meijendel tussen de Wassenaarse Slag en Scheveningen. Normaal is dat niet waarvoor ik in Meijendel ga lopen, maar nu paste dit daardoor juist heel goed in mijn schema. Ik ga namelijk over twee weken mijn eerste marathon lopen. De Meijendelloop is de langste langzame duurloop die ik loop in de voorbereiding.

De hele week ziet het er naar uit dat het prachtig loopweer wordt: wel wat koud, maar droog en zonnig. Zaterdagavond geeft de app nog steeds droog en zonnig weer door, maar bij het weerbericht op TV, hoor ik toch ook wel kans op wat regen. Zaterdagavond de kleding klaar leggen, ik weet langzamerhand wel wat ik bij welk weer wil dragen. Ook het racevest wordt gevuld met water, sportdrank, gelletjes, sportrepen en snoepjes. Er is maar één verzorgingspost, dus wat extra eten en drinken heb ik wel nodig en ik wil ook nog wat oefenen hiermee.

Zondagochtend gaat om 6:45 uur de wekker, hardloopkleding aan, ontbijten en het weer checken: waarschijnlijk toch wel wat regen en behoorlijk koud: een kleine aanpassing in jas, handschoenen, muts en regenpet is nodig, maar snel gemaakt.

Rond half acht rijden we Meijendel in, met toch wat spanning: kunnen we bij de boerderij parkeren? Gelukkig staat het licht op groen en blijft het ook op groen tot wij aan de beurt zijn, want er staan wel een stuk of 8 auto’s voor ons.

We pakken onze spullen bij elkaar en lopen naar de start. Het is best koud, dus we gaan even de paardenstal in. Daar is koffie en thee, dat is lekker. Omdat het toch wel erg druk is, gaan we weer naar buiten en genieten van ons kopje thee. Het wordt tijd voor de start en we sluiten achteraan. Even later horen we aftellen en rustig gaan we van start.

Over het fietspad gaan we richting Ganzenhoek. Omdat ik rustig loop, heb ik al snel alle ruimte, dat is fijn. Voor we bij de Wassenaarse Slag aankomen raak ik in gesprek met een andere loper en samen lopen we verder. Hij heeft afgelopen jaar 2 dagen meegelopen in de Trans Alpine Run en doet graag berglopen, genoeg gespreksstof dus.

Langzamerhand begint het te regenen en richting Katwijk zien we een regenboog. Omhoog lopen merken we dat het glad is op het fietspad. Als we vanaf de Wassenaarse Slag weer richting Meijendel lopen is het helemaal spekglad op de weg, alleen langs de kant is een smalle strook waar het niet glad is, door de warmte van de grond, denken wij.

Als we voorbij de Ganzenhoek op het voetpad langs het fietspad lopen, hebben we van de gladheid geen last meer. Ik realiseer me dat ik best wel wat sneller loop dan gepland, maar het voelt prima, we blijven in gesprek en de hartslag is gedaald. Gewoon blijven genieten dus. De duinen zijn zoals altijd mooi om doorheen te lopen.

Bij een kilometer of 10 bedenk ik mij dat ik wel moet eten en drinken, dus ik neem een fruitsportsnoepje en geef er ook één aan de loper met wie ik samen loop. Hij moest lopen vanaf de eerste parkeerplaats en zijn sportvoeding zit niet zo makkelijk bereikbaar op zijn rug.

Bij de drinkpost stoppen we kort om te drinken en de sportvoeding te pakken. Ik krijg nu van hem een energie gumsnoepje, die smaakt lekker.

We lopen verder richting Scheveningen en opeens zie ik een groepje WZK Triteamers onder leiding van Henny mij tegemoet lopen: dank voor de aanmoediging!

Net voorbij het pompstation zie ik Kathya voor mij lopen. Ik kom steeds dichter bij en haal haar in, zij gaat ook lekker! Mijn medeloper blijft even iets achter en vanaf hier loop ik daardoor alleen verder. Het gaat nog steeds heel goed. Soms loop ik stukken alleen, en dan zie ik toch weer iemand voor mij. Ik geniet van het lopen en de natuur om mij heen. Ik moet nu wel beter op de route letten, maar eigenlijk wordt overal de logische route gevolgd. De laatste paar kilometer voel ik wel iets van vermoeidheid in de benen maar het lukt goed om toch het tempo vast te houden en de hartslag blijft laag en stabiel. Blij kom ik over de finish, op koers voor toekomstige avonturen zoals Willem schreef.