Door: Els van Deursen
Welke tijd ik loop doet er niet toe en toch kijk ik af en toe tijdens de Otterlo trail op mijn horloge. Niet hoe snel het gaat, maar om te kijken hoeveel kilometer we al gelopen hebben en dan verbaast te zijn hoever we al zijn. Het gaat lekker.
Met 10 Tri-Teamers doen we mee met de Otterlo trail aan de rand van NP de Hoge Veluwe. Het is een nog niet zo bekende loop en dat maakt het extra leuk, omdat het niet overvol is. Als eerste gaan Jeffrey, Daphne, Tineke, Monique, Rob, John en ik van start voor de 17 km en een half uurtje later Diane, haar dochter Daniëlle en Chantal voor de 10 km. Het is in het begin fris, maar al snel een prima looptemperatuur.
De route is mooi, veel singletracks door het bos. We volgen een stuk een mountainbikeroute, met veel bochten en gaan over meer brede zandpaden langs de bosrand, heel afwisselend. Het loopt lekker vlot. Jeffrey loopt voorin het veld. Daphne, Tineke en Rob lopen met elkaar op met Monique er vlak achter. John en ik zijn achter in het lopersveld gestart, rustig beginnen en genoeg ruimte nemen om niet te struikelen over boomwortels of andere obstakels. Rustig starten blijkt een goed idee, want hoe verder we op de route zijn des te meer lopers halen we in.
De venijn zit in de staart, hier dus ook. De flinke zandverstuiving na 12 kilometer, mooi maar pittig, kleine heuveltjes door het bos en dan een paar kuitenbijters. Het wordt nog even doorzetten. Hoog over een smal pad langs een stuk heide. Genieten ondanks dat ik de benen nu wat ga voelen. Gelukkig is het laatste stuk zandpad niet te mul door de vele regen die er is gevallen.
Om het voetbalveld heen en we zijn er. Voordeel van de start bij een voetbalclub zijn toch wel de douches, heerlijk, en de kantine met lekkere erwtensoep (bedankt Chris). Voor we weer terug gaan, met elkaar onze sportieve avonturen bespreken en even bijkomen. Een trail om voor volgend jaar weer in de agenda te zetten.
