terschelling

Terug naar Terschelling…

door

Door: Pieter den Edel aka Ultrapietje

Vrijdag 1 november, de dag van Allerheiligen, het mooie vrienden weekend staat weer voor de deur, tringg de bel en ik doe open en daar is het, het weekend haha…

09:45 de boot op met Daphne, Mark, Rob en Carlo. Een dag later zou Eric langskomen voor 2 dagen. Het zooitje ongeregeld was helemaal compleet.

Rob trapte de wedstrijden af door op zaterdag een 10 km te lopen. De rest stond te kou kleumen in regen en kou. Na een fors stuk terug fietsen op de E-bike, was de kachel heerlijk warm.

Onze huiskok Mark den Blijker prepareerde een heerlijke race pasta, met name race. De volgende dag had Ultrapietje er veel plezier van haha…

Zondag 12:00, Daphne gaat los op de 21 km. Mark is teruggegaan naar het huisje, om vanaf km 15 haar op te vangen, om vervolgens de mentale strijd aan te gaan op de Longway.

12:40 met een scheepshoorn waarvan de mussen daar nu nog doof zijn begon ik aan de mooie reis van 42.2 km.

Het was best een beetje spannend, 2 weken ervoor een strijd geleverd in Drenthe, maar zonder strijd geen overwinning en na het vertrek van Jaap stam bij mijn cluppie en met Dicky aan het roer komt het daar in Rotterdam ook vast allemaal weer goed.

De Hartslag bleef lekker laag in zone 2, meer was ook niet de bedoeling, maar het lopen ging alles behalve op souplesse, het was harken zwoegen en werken…..

De eerste 15 km gingen nog redelijk in 1:22. Nu de duinen in en fartlekken en heel even leek de souplesse om de hoek te komen en mij te helpen. Maar zo snel als die kwam, nam die ook weer de benen pffff….

We binden de strijd aan met, ja daar is die, de sanitaire stop met een volle sprint de bossages in en de beplanting daar voorzien van wat meststoffen en de racepasta van Mark, vervolgden we onze reis.

30 km 2:47 qua tijd echt niet beroerd, maar ik was verwikkeld in een felle strijd met lichaam en geest en was van plan deze echt te winnen. Met volle benen het strand af en de Longway met een paar koude biertjes in het vooruitzicht knapte ik op, maar ook dit was van korte duur.

Ik troostte me met de gedachten dat de ISU er nog in zat en met wat zelfmedelijden en een kleine klaagzang tikte ik de 40 km af in 3:50. Nnog 2 en een klein beetje met de Brandaris in zich en de laatste paar honderd meter langs volle kroegen met Monique, Tineke, Rob, Carlo, Mark, Erik en Daphne, met een big smile over de meent…

Toch maar weer mooi geflikt deze klus en Daphne een topwedstrijd gelopen wat ook geen abc’tje was en Feyenoord gewonnen toen ging de beer helemaal los in de Heksenketel……

Het was nog lang onrustig op Terschelling.

Ciao Ultrapietje……

Berenloop, 100e (ultra)marathon

door

Always on my mind.

2018 het jaar van hoogte en een fors dieptepunt in de loopcarrierre van Ultrapietje

De elfsteden was na 5 steden klaar daarna langzaam uit het dal met als mooie kroon een TOP 100 in Winschoten een mooi PR op de 100 en een deelname voor de belofte die ik in 2011 gedaan heb aan mijn moeder om ooit de 120 van Texel te lopen.

Marathon’s /ultralopen is leuk, en als trainer breng je je ervaring over op je groep, maar vergeet je jezelf wel eens maar daar heb je gelukkig je mede trainers voor, en we hebben een top trainer Mark van der Vegt waar ik veel van leer.

Dan mag je terug naar Terschelling ene Hessel had daar ooit een liedje over geschreven en sta je aan de start van je 100ste, had in de voorbereiding vooral veel rust ingebouwd ook op advies van Guus en Daphne De Winter

Verhuizen van de Seringen naar de Eikenstein gaat niet in de koude kleren, zitten Ultrapietje is ineens aan het sjouwen boren, inrichten van een nieuwe casa, met al hoogtepunt een eigen zimmer voor 2 mooie dames Dominique Den Edel en Kayleigh Den Edel

Je blokje door de duinen gaat lekker, samen met daphne een rondje gaat goed en druk daar heb ik nog nooit van gehoord.
Eenmaal op Terchelling is er van alles geregeld van shirts tot sponsoren en speakers mede dank aan Rob van der Marel, Dennis Van Veen,  Patricia Van Veen, en Daphne.
Ik blij dat ik op zaterdag ff 5 km mag loslopen in de bossen waar ik plots 1e dame wordt incognito als Patricia Van Veen, heb afstand gedaan van de bloemen…

En daar sta je dan op Zondag onder de grote brandaris, als ultraloper je gaat de strijd aan met 42.195 km en de elementen die er altijd zijn op de eilanden.

Onderweg wat kletsen met lopers en dan brult er uit een speaker Leaving on a jetplane van John denver, ik zie geen vlinder…..
Ik denk dat de vlinder met Jonathan had afgesproken om de steun te geven op het strand onder het motto ‘the road to Texel.
Heb het zwaar maar op techniek ros ik door haal de een na de ander in en denk you are always on my mind…..Strand af de longway op kop is helder, poten moe niet zeuren zoals Guus altijd zegt en knal door.

Links rechts en dan de stad in Monique Laurey een high five Tineke Haitsma-van Dijk en Jan Willem Haitsmanog een bochtje de tranen staan onder in de ogen de rode loper op finishen.
Wat een ontvangt na de finish, ik krijg een zeer mooie sweater, een mini brandaris met gravure, en de maandag erna wordt ik gebeld door de krant voor een interview.

Groet Ultrapietje…..

Berenloop, halve marathon

door

Door: Daphne

Zondag ochtend de dag van de halve marathon op Terschelling. Mijn 3de halve in 6 maanden tijd, nooit gedacht dat ik dat kon. Bij het naar buiten kijken zie ik dat er weinig wind staat en dat de zon schijnt. Met andere worden heerlijk weer om hier de halve marathon te lopen.

Om 12 uur is de start in het startvak is het erg druk. Dan de toeter dat we van start gaan. Langzaam komt alles in beweging rob en Pieter staan aan de kant en daar gaan we dan. Wat een sfeer onderweg gezellige muziek en een hoop support onderweg waar onder Monique. Dan het 10 km punt. In leiden liep ik daar pressies op het uur nu liep ik daar al met 57 min ik dacht wat is dit, dit gaat lekker en nu volhouden. Strand kwam steeds dichterbij. Punt waar ik heel erg tegen opzag doordat ik al wat jaren last heb gehad van de kuiten.

Strand was zwaar en ik liep er anders dan op het asfalt. Gelukkig de helling in zicht om het stand af te gaan is in zicht. Korte pasjes naar boven en me daarna herpakken en kijken wat er mogelijk om rond de 2.09 uit te komen.

Laatste lange stuk is schelpenpad door duinen en bos. Dit stuk word ook wel de longway genoemd en ik snap denk ook wel waarom. Lang recht stuk en alleen maar lopers geen toeschouwers helemaal niks. Dan zie ik ineens het laatste km punt word weer druk op de weg en je hoort de muziek al in de verte. Ik krijg weer energie te minste zo voelt het ik zie ineens op me horloge dat ik een vet pr ga lopen. Door de straatjes van de west ga ik genieten dan de rode loper op en knallen alles er uit halen wat er in zit.

Over de finish zie ik op mijn horloge een tijd van 2.01.27 staan. Is gewoon een pr wat ik totaal niet verwacht had.

Met dit super gevoel ga ik Pieter binnen halen die zijn 100ste marathon aan het lopen is. Wachten bij de finish duurt altijd lang. Ja daar komt hij samen met rob overhandigen we hem een mooi Brandaris als aandenken. Na dat Pieter binnen is zeg ik: zal ik je nog blijer maken? Ik vertel me tijd en ook hij kan het niet geloven.

Nu is het maandag en heb spierpijn in de boven benen maar dat is het meer dan waard als je z’n tijd loopt.

Berenloop tot volgend jaar!

Donderdag 16 maart 2023 is er GEEN training

Facebook