trailwedstrijd – Tri-Team

Otterlo trail 2020

17/01/2020 door Tri Team

Door: Els van Deursen

Welke tijd ik loop doet er niet toe en toch kijk ik af en toe tijdens de Otterlo trail op mijn horloge. Niet hoe snel het gaat, maar om te kijken hoeveel kilometer we al gelopen hebben en dan verbaast te zijn hoever we al zijn. Het gaat lekker.

Met 10 Tri-Teamers doen we mee met de Otterlo trail aan de rand van NP de Hoge Veluwe. Het is een nog niet zo bekende loop en dat maakt het extra leuk, omdat het niet overvol is. Als eerste gaan Jeffrey, Daphne, Tineke, Monique, Rob, John en ik van start voor de 17 km en een half uurtje later Diane, haar dochter Daniëlle en Chantal voor de 10 km. Het is in het begin fris, maar al snel een prima looptemperatuur.

De route is mooi, veel singletracks door het bos. We volgen een stuk een mountainbikeroute, met veel bochten en gaan over meer brede zandpaden langs de bosrand, heel afwisselend. Het loopt lekker vlot. Jeffrey loopt voorin het veld. Daphne, Tineke en Rob lopen met elkaar op met Monique er vlak achter. John en ik zijn achter in het lopersveld gestart, rustig beginnen en genoeg ruimte nemen om niet te struikelen over boomwortels of andere obstakels. Rustig starten blijkt een goed idee, want hoe verder we op de route zijn des te meer lopers halen we in.

De venijn zit in de staart, hier dus ook. De flinke zandverstuiving na 12 kilometer, mooi maar pittig, kleine heuveltjes door het bos en dan een paar kuitenbijters. Het wordt nog even doorzetten. Hoog over een smal pad langs een stuk heide. Genieten ondanks dat ik de benen nu wat ga voelen. Gelukkig is het laatste stuk zandpad niet te mul door de vele regen die er is gevallen.

Om het voetbalveld heen en we zijn er. Voordeel van de start bij een voetbalclub zijn toch wel de douches, heerlijk, en de kantine met lekkere erwtensoep (bedankt Chris). Voor we weer terug gaan, met elkaar onze sportieve avonturen bespreken en even bijkomen. Een trail om voor volgend jaar weer in de agenda te zetten.

Voorne’s Duintrail 2019

07/12/2019 door Tri Team

Door: Jeroen van Duivenboden

Zondag 1 december vond de Voorne,s Duintrail plaats in en rond het duinengebied van het Oostvoornse meer en ik was erbij! Het episch centrum was gevestigd in een strandtent waar het op het moment van arriveren al gezellig druk was. Er waren 3 afstanden te weten 15 km, 29 km en 44 km en je kon 15 km wandelen. Ik ging voor de 15 km die om 11:30 van start ging onder het genot van een flauw zonnetje en een flink windje.

Als eerste draaiden we een steiger op die door de gladheid al een uitdaging op zich was, na de steiger volgde een mountainbike parcours waar alleen een single track voor handen was en gelijk aardig geklommen moest worden. Na deze warming up liepen we via een dijk richting het duin/bosgebied van Oostvoorne.

Hier was het een komen en gaan van heuveltjes, trappetjes en door het vele regenwater van afgelopen week ook veel bagger! Maar ook dat is onderdeel van het trail gebeuren.

Ik had me goed ingepakt want zeker bij de startplaats was het gewoon koud, in de duinen liep het water inmiddels over mijn rug en verdwenen de handschoenen al gauw in de rugzak.

Na bijna 8 kilometer onderweg kwam mijn favoriete onderdeel van de trail, de voederpost! Banaan, nootjes, ontbijtkoek, sinaasappel, sportdrank, water, cola het was er allemaal maar ik kon me inhouden vandaag.

Na dit geluksmomentje ging de tocht weer verder richting het strand. We liepen door een gebied waar het allemaal wat meer open was, vele meertjes liepen we voorbij wat werkelijk mooie plaatjes opleverde!

Wat nu volgde was een lang stuk strand waar het tempo iets omhoog geschroefd kon worden. Het genot van het windje in de rug hield 3 kilometer voor de finish op toen we hem vol tegen kregen, de handschoentjes waren niet nodig maar ik was erg blij met m,n muts. Het harde zand had inmiddels weer plaats gemaakt voor modderpaden en voorzichtigheid was geboden want op sommige stukjes was het knap glad daardoor, bij het omzeilen van een boomstronk ging het toch fout en gleed ik weg met als gevolg een van modder voorziene linker lichaams helft! Maar niet piepen, opstaan en weer door! De laatste kilometer ging weer over het strand en zo zat na het passeren van de finish de Voornse Duintrail er voor mij op. Na de finish kregen alle deelnemers een broodje rookworst en een bekertje bouillon, iets wat er wel inging na de 15 pittige kilometers. Het was weer een mooie ervaring!

Op naar het volgende loopavontuur!

Alphense reiservaring

06/11/2019 door Tri Team

Door: Diana Theil

Zaterdag 3 november was het tijd voor de Alphense trail uit de Brabantse trailserie. Alphen ligt in de buurt van Tilburg. Half negen in de auto, even een uur en een kwartier rijden. Maar niet alleen het hardlopen is gezellig, ook met elkaar samen heen en weer rijden is al een gezelligheid op zich.

In Alphen aangekomen, auto geparkeerd op het gras, op naar de startlocatie. Met trailrun evenementen is er altijd een gezellige sfeer. Kletsen met iedereen, soms kom je bekenden tegen van eerdere trails, even bijkletsen. Ondertussen omkleden, nog een boterham met appelstroop nuttigen en tas inleveren. Toch altijd even een pit-stop naar het toilet, duurt altijd bij de vrouwen even voor je aan de beurt bent, waarom geen flauw idee.

In kleine groepen wordt er gestart, Monique en ik starten in groep 11. Het startsein voor ons gaat af en daar vertrekken wij. De route start eerst een stukje door het dorp en dan het bos in over de smalle paadjes. Heuveltjes op en af, langs Recreatieplas ’t Zand zo vlak als een spiegel, met wat Mul zand, maar goed te doen. Opnieuw het bos in, geweldig is het, hier worden we helemaal blij van. Af en toe even lekker glibberen en door de plassen stampen, want tsja… Het heeft de avond ervoor flink geregend. Dan komt er echt nog zo’n leuk stuk, lijkt wel een pretpark, veel slingers in het pad, omhoog, omlaag. Op naar de verzorgingspost waar de bouillon, thee, water, energiedrank, ontbijtkoek, winegums en bananen op ons wachten. Wat het opvallende is van trails, is dat, nadat je rustig bij een post wat hebt gedronken, al de bekers netjes in de vuilniszak worden gedaan en totaal niks in de loopomgeving / natuur terecht komt.

Tijd om weer verder te gaan, nog 4.5 km te gaan. Laatste stuk nog genieten, af en toe een foto maken, en dan weer terug op het asfalt. Laatste stukje tot de finish. Medaille, appel, en blikje fris in ontvangst nemen. Lekker naar binnen om onze tas op te halen en droge kleding aan te doen. Net voor de bui waren we binnen. Terug naar de auto en de rit naar huis gaan we weer aan. Maar net als de heenweg… Het is zo voorbij als het gezellig is in de auto.

Monique en ik hebben vandaag weer enorm genoten van al het moois wat trailrunning met zich meebrengt. We kunnen iedereen aanraden om een trail te ervaren. Op naar 11 januari 2020, waar de 17 km Otterloo trail op het programma staat.