Na de Veluwetrail van begin oktober was het even uit met de pret voor wat betreft de evenementen. De eerste stond voor vandaag weer op het programma en wel de halve van Gouda.
Dit was de eerste editie en buiten de halve kon je ook kiezen voor een 10 kilometer, waar onze Benjamin aan mee ging doen, en een kidsloop. Het parcours liep van de buitenkant van Gouda door het plassengebied van Gouda en Reeuwijk., werkelijk een prachtige route! Na een voorspoedige rit arriveerde ik veel te vroeg bij sporthal de zebra waar je je startnummer kon ophalen en er gelegenheid was om je om te kleden. Prima geregeld! De start was om 13:00 uur en een half uurtje van te voren wandelde ik naar het startgebied, gelegen op een smalle dijk. Beneden naast deze dijk lag het terrein van een rugbyclub waar je mooi een warming up kon doen. Om 13:00 uur precies werden we weggeschoten voor onze race tegen de klok!
Ik had, na de goede ervaring tijdens de halve van Katwijk, mijn horloge weer afgedekt en ging dus weer weg op mijn eigen gevoel en tempo. Prima combinatie voor mij. Al spoedig kwam ik met 2 andere lopers in een klein groepje terecht en de kilometers gingen spoedig voorbij.
De omgeving was werkelijk prachtig, mooie rietkragen, kleine slootjes met bruggetjes eroverheen, een aanvallende reiger(!) en natuurlijk een zonnetje aan de hemel, wat het geheel alleen maar mooier maakte.
Vanaf kilometer 16 begon ik het wat zwaarder te krijgen, normaal concentreer ik me dan op het publiek maar dat was hier niet in grote getale aanwezig, dus moest ik wat anders verzinnen. Dat ‘anders’, werden de woorden van Guus van Veen, die me ooit vertelde dat je niet moet denken aan hoever je nog moet maar aan hoeveel je al gedaan hebt! En ook deze keer werkte dat weer! Kilometer 17, 18 en 19 gingen vlot voorbij en ik vond aansluiting bij een andere loper die iets sneller liep dan ik, dus daar kon ik me mooi aan optrekken! Samen draaiden we de dijk weer op waar de finish was en als dank mocht hij voor me over de mat heen lopen en zat de halve erop! Hoe groot was de verrassing toen ik mijn klokje vanonder mijn shirt tevoorschijn haalde! 1:35:17!! Na nog 3 keer kijken, het stond er echt, kwamen de waterlanders tevoorschijn van vermoeidheid, maar helemaal van blijdschap want dit betekende een verbetering van mijn pr, van 1:38:47 naar 1:35:17!
Terug wandelend naar de sporthal liep ik met een grote grijns op mijn gezicht want dit had ik nooit verwacht! Na een lekkere warme douche, stapte ik zeer voldaan weer in de auto richting Voorschoten. Benjamin tenslotte liep ook weer een mooie 10 kilometer wedstrijd en finishte in 39:05 minuten!
Kortom de mini delegatie van het WZK Tri Team had haar visitekaartje afgegeven in Gouda, en voor iedereen, houd hem in de gaten voor volgend jaar want het is een prachtige loop!
Graag wilde ik
een verslag schrijven over de marathon
die ik afgelopen zondag 20 oktober heb volbracht en de voorbereiding
daarop. Met hulp van Tineke H. is dit gelukt. Ik hoop dat jullie het leuk
vinden om te lezen.
Mijn voorbereiding
In 2017 liep ik
mijn eerste marathon, in Sydney Australië, waar ik bij Louise logeerde. Dat was
een geweldige ervaring en ik was erg trots op mijn tijd van 3.14.32, maar ik
wist dat ik misschien ook meer zou kunnen. In 2018 had ik een erg sterk Z&Z
seizoen achter de rug en toen kwam de
marathon van Berlijn in beeld, die wilde ik heel graag lopen in september dat
jaar. Ik liep de halve van Leiden in een PR (1.20) en daarna nog één in Sneek,
die ging nog sneller, in 1.18. Ik voelde me enorm goed. Louise stuurde mij
vanuit Sydney een schema voor het trainen van een marathon onder de 3 uur. Dit
was een heel boekwerk, uitgebracht door de organisatie van de Blackmore Sydney
Marathon. Helaas raakte ik geblesseerd aan mijn knie en uiteindelijk kon ik
Berlijn niet lopen, een grote
teleurstelling.
De knieproblemen
waren zo groot dat ik dacht niet verder te kunnen hardlopen dan 10 km. Na een
tijd van rust en fysiotherapie was ik blij toch weer te kunnen lopen en boven
verwachting deed ik mee met het Z&Z circuit 2018-2019! Het ging zo goed dat
ik me durfde in te schrijven voor de halve marathon van Nootdorp, juni 2019.
Toen dat ook goed en pijnloos ging, durfde ik mij voor de marathon van
Amsterdam aan te melden. Hoewel ik dacht dat ik nooit meer onder de 3 uur zou
kunnen lopen, ging de voorbereiding zo
goed dat ik hier stiekem weer aan ging denken.
Ter voorbereiding
heb ik o.a. 7 keer een 30 km gelopen, de laatste keer was in Amsterdam Noord.
Daar liep ik met een pacer, de 20 km in 5 minuten per km, daarna de laatste 10 km
op marathon tempo. Dat ging goed, mijn vertrouwen in de marathon groeide. Ook
stonden er baantrainingen op het schema, en ik kwam Teun de Reede (de speaker
bij Z&Z en de Zwemloop) tegen bij de
Zwemloop. Hij bood me aan om 5 x mee te doen bij Leiden Atletiek, zodat ik me
nog beter kon voorbereiden. Dit heb ik met beide handen aangegrepen en ik heb
er heel veel baat bij gehad. Het trainingsschema was wel zwaar, 6 dagen per
week. Maar als ik me te moe voelde sloeg ik een training over en haalde die
niet in, dat ging goed.
Twee weken van te voren ging ik op advies van Guus naar Amsterdam om het parcours te verkennen. Ik zette mijn auto onder het Olympisch stadion, en ben op de vouwfiets tot vlakbij de Amstel gereden. Toen heen en weer langs het water gaan lopen. Ook ben ik nog vanaf het 32 km punt naar de finish gerend, al kon ik natuurlijk niet het Olympisch Stadion in. Wel heb ik op de tribune gekeken, daar waren wedstrijden. Zo kwam ik helemaal in de sfeer en wist goed wat me te wachten stond. Terug in Wassenaar ben ik bij Guus en Diana langsgegaan en hebben we alles doorgesproken. Van hen kreeg ik goede adviezen: rust nemen, zo weinig mogelijk trappen lopen. Heel inspirerend vond ik dat, ook de mensen van Leiden atletiek waar ik een paar keer mee mocht doen. Op de vrijdag voor de marathon heb ik mijn startnummer opgehaald en ben ik nog even op de expo geweest om sfeer te proeven.
Race day!
Zo kwam ik helemaal in mijn best mogelijke vorm aan de start van de marathon. Ik was heel erg vroeg van huis vertrokken samen met Monique en haar buurman Constant die mij gingen aanmoedigen. Al om 7.00 uur was ik ter plaatse, het was nog helemaal donker. Als ik aankom, moet ik eerst koffie hebben, maar alles was nog dicht. Monique en Constant heb ik weggestuurd. Rituelen die ik altijd doe voor een wedstrijd, deed ik ook nu weer. Altijd loop ik in hetzelfde singletje, broekje, en ik moet altijd mijn Tri-Team jasje aan. Een beetje rondgekeken in het stadion. Aan de praat geraakt met twee dames, die mij een krentenbol aanboden en een plastic regenjasje. Het zullen mijn charmes zijn geweest 😉
Beetje warmgelopen, een dixie opgezocht en toen zag ik dat het heel druk was geworden. Ik wilde 9.15 naar binnen maar stond in de rij. Uiteindelijk op tijd in het vak, weer naar een dixie, om mij heen kijkend dacht ik, wauw dit is het, laat maar komen. Nog een paar kleine rekoefeningen en een meegebrachte boterham met appelstroop naar binnen gewerkt.
Daar was dan de start. Na 1.20 mocht ik achter de besten aan het stadion uit. Om onder de 3 uur te lopen moest ik 4.15 de km lopen. Bij 5 km nam ik weer een boterham met appelstroop, en dat deed ik nog een keer op 8 km. In Sydney had ik dat ook zo gedaan, toen op advies van een Australische ultraloopster die ik had ontmoet. Ik had ook 5 gels op zak met daarop de tussentijden geschreven per gel, voor de 10, 15, 21, 30 en 40 km. Ik nam eerst de gel, liep dan het km punt voorbij en keek op de sticker met de tijd op de gel en vergeleek het met de tijd op de klok. Het was windstil, ik vloog, ik liep heel makkelijk in een mooi groepje.
Wel een plasje
moeten doen langs de Amstel, daardoor was ik het groepje kwijt maar dat kwam
wel weer goed door bij een ander groepje aan te sluiten. Ik had korte gesprekjes
met buitenlands lopers, zo had ik wat afleiding. Ik kreeg het wel zwaarder,
maar kon mijn pace goed houden. De benen deden zeer bij 32 km, ik dacht even te
wandelen, maar toen zag ik opeens Tineke met haar dochter Astrid op de
supporter video van Nationale Nederlanden! Ik werd zo blij en was verrast en
dacht okee doorlopen. Verderop bij 35
km kreeg ik het zwaar, ik dacht ik weet
niet meer hoe ik er moet komen maar ging toch door. Onder de 3 uur zat er
in , mijn klokje gaf aan 2.55 maar helaas was ik er toen nog niet, een paar 100
extra meters moesten er nog komen. Ik ging wandelen, het kon me niet meer
schelen, maar iedereen liep naar me te schreeuwen. Toen haakte ik aan bij een
groepje, ik dacht aanhaken en niet meer
loslaten ! Toen kwam die opgebroken straat, het stadion was om de hoek,
maar wat duurde het nog lang! De speaker riep: iedereen die hier nu loopt gaat
onder de 3 uur lopen! Ik geloofde het nog niet. Ik zag het Olympisch Stadion verrijzen, ik werd
het stadion gewoon ingezogen, een overweldigende ervaring.
Ik kwam In 2.57.40 over de finish en deed mijn rituelen ter ere van mijn overleden moeder. Daarna stond ik volkomen geparkeerd maar met een heerlijk gevoel! Het is gelukt!
