12 in 12 het leven van een Ultraloper

Door: Pieter den Edel aka Ultrapietje

4 december de dagen worden alleen nog maar korter de ochtenden lang donker, je gaat in het donker naar de zaak en komt vaak in de schemer thuis.

Vroeg op om te trainen en dat is 04:35 de wekker en dan 60/75 min op pad gaat het hele jaar door en ik heb werkelijk geen last van het donker het maakt het wel lekker soms.

De weekenden gaat er vaak geen wekker, ja die van Daphne als ze om het weekend mag werken, ik ben dan vaak ook al wakker, alhoewel ik me soms nog een keer omdraai en dan na 45 min wakker wordt.

Zo ook vandaag 4-12-2022 het plan was rondje Hoogmade, vandaag zou het mijn 12e marathon worden van het jaar weer een leuke mijlpaal, voor een ultraloper is de marathon de basis je moet in feite altijd klaar zijn voor de klassieke afstand en dat was ik vandaag wel aardig 21 km wind tegen en 21 km wind mee het was lang donker en grijs maar naar verloop van tijd kom je meer mede lopers tegen.

Volgende week een afbouwweek minder km’s maar wel zaterdag parkrunnen (zo leuk) en zondag naar Rotterdam voor de bruggenloop met de mooiste start finish bij de tempel der tempels het Feyenoord stadion!

Geen woorden maar daden op naar een mooie werkweek en een goed weekend.

Ciao Ultrapietje.

CPC – halve marathon 2020

Door: Ronald Sijsenaar

Ik had me ingeschreven voor de CPC als onderdeel van mijn voorbereiding voor de marathon van Rotterdam op 5 april as. Door Guus op pad gestuurd met de opdracht om op 4.45 min/km te starten en later op het parcours te versnellen, met als richttijd rond de 1.40 te finishen.

De halve marathon was een goede test om het marathontempo te ervaren, maar zoals niet ongebruikelijk liet ik me toch een beetje meeslepen door het hoge aanvangstempo en dat voelde lekker.

Ik kreeg ook het advies om er op tijd te zijn en in alle rust me voor te bereiden, en was er wel wat erg vroeg (1.5 uur voor de start). Het was koud, winderig en bewolkt, typisch het weer dat we hebben mogen ervaren de afgelopen weken, dus ik in dubio of ik in een t-shirt zou starten of toch met een jas er over. Het laatste gedaan en dat was geen goede keuze toen ik eenmaal bezig was. De wolken verdwenen, het werd wat warmer en het was prima loopweer, dus net te warm gekleed. De wind was ook niet echt hinderlijk. Hoewel….. het is bijzonder dat je het voelt wanneer je wind tegen hebt, maar niet als je het in de rug hebt.

De start was om 14.30 en ik stond redelijk vooraan in het startvak. Dat was prettig want bij de eerste bocht kon ik lekker doorlopen, dat is wel eens anders geweest. Na ca. 3 km zie ik Benjamin voorbij stormen, die later in een fantastische tijd finisht van 1:28. Vervolgens komen de pacers van 1.35 langs en ik probeer even aan te haken, maar mede dankzij Guus laat ik me toch niet gek maken; de CPC is tenslotte een training voor de marathon, en ik laat ze gaan.

Het is leuk langs het parcours en ik loop vrij soepel, het publiek is enthousiast en ik merk aan mijn lichaam wanneer ik de eerste 8 km er op heb zitten. Gek genoeg krijg ik dan altijd een eerste dip, maar ben ik deze een kilometer later weer kwijt. Wat ook leuk is, is dat ik ontzettend veel delen van de route en de stad herken nu ik ook een Hagenees (of is het Hagenaar?) ben. Inmiddels kom ik bij de boulevard aan en ga al aftellen naar de finish en trek de conclusie dat mijn oude PR van 2 jaar geleden aan flarden gaat, fantastisch en voel me nog steeds goed.

Rond de 15 km nog een klein dipje, ik krijg een beetje zware benen en heb tegenwind maar ik loop me er doorheen. Het lukt me echter niet meer serieus te versnellen tot ca. 2 km voor de finish en ik trek me op aan een loper die een lekker tempo loopt, het lukt me zelfs nog om er een 4.25 min/km uit te persen. Ik finish in 1:38 en een beetje, tevreden, niet te moe, en mentaal klaar voor Rotterdam.

Ik kom later Caroline nog tegen die ook top heeft gelopen en eveneens de PR serieus naar beneden heeft gewerkt.

Vriendschap is een illusie

Door: Pieter den Edel

‘Als kind had ik een vriend’….. Dit mooie nummer van ‘Het goede doel’ ging gisteren vaak door mijn hoofd, tijdens de baanultra in het pittoreske Steenwijk.

Ik maak er geen geheim van dat ik 28 maart 2021 aan de start wil staan voor een 2e maal 120 van Texel. Dat daar een kwalificatie bijhoort, vind ik niet meer dan normaal. De 120 moet immers binnen de 13 uur en 30 minuten voltooid worden.

Poging 1 de baanultra in Steenwijk. 250 rondjes, met als doel een sub 10 uur.

De voorbereiding was soms spartaans. Op dubbele trainingsdagen ging het wekkertje om 04:25 uur, om voor het krieken van de dag al een zone ½ training en ‘s avonds vervolgens een clubtraining te doen. Ik geniet van de trainingen op vroege uren, de rust de stilte heerlijk. Alleen deze winter hebben we nogal wat wind en regen en dat is wat minder plezant…

Vrijdag met de trein naar Wolvega, naar mijn ultramaatje Rene, die loopt ook de 100 km. s’Avonds komt broer Paul ook een bakkie doen, die doet de 50 km. Vroeg onder de wol. Ik slaap goed en ben 06:00 uur wakker, lekker uitgeslapen. Nu de vaste rituelen: koffie, brood en toiletbezoek.

Op naar Steenwijk, D-day. Op de baan is de focus 100%. Even naar boven kijken en mams de groetjes doen. We gaan ervoor, samen.

10:00 uur gaan we los. Ik zit er gelijk lekker in. Hartslag laag en tempo op 05:30. Het waait al stevig, de wind 200 mee en 200 vol tegen, zeg maar een soort baan fartlek.

De route is weinig enerverend vooral linksaf en weer linksaf. onderweg wat kletsen met je ultramaatjes, maar vooral de focus op je eindtijd. Hier loop je niet voor je lol, zeg ik maar, haha… De wind trekt fors aan en ik ga het spelletje spelen. Vrienden worden met de omstandigheden. Met 111 Ultra’s / marathons achter de kiezen is het altijd weer een gevecht. Het duurt lang voor er iets van een akkoord is met meneer Beaufort. Het is vrij wankel maar het is er.

Inmiddels staat Daphne op de baan, als verzorger. Echt onbetaalbaar, iets met liefde… In iets meer dan 4 uur, tik ik de eerste marathon af en lig ik iets voor op een sub 10. Dan gaat vriend Pluvius er zich mee bemoeien. Pfff… Beaufort en Pluvius is 2 tegen 1, binnen 5 minuten ben ik tot op het bot koud en doorweekt. Ik hoor Daphne zeggen, wil je in mijn schaatskleding lopen dat is droog. Ja hoor….

Geheel verkleed en als een ware ultramarathonschaatser, kreeg ik de machine weer warm. Helaas was er al fors wat tijd verloren. Geen probleem, elke dip kom je weer uit. Puur op techniek, gingen we verder. Opgeven is geen optie….

Het moet rond 60 km geweest zijn dat het lijf wat anders wilde, dan links, links, links. In de kop en conditie zat het goed. De sub 10 was uit zicht, wat doe je dan? Slopen of verstandig zijn… Alleen ik kan die beslissing maken. Het uitlopen is geen probleem, maar op 31-05 is kans 2. Ik geef de pijp aan Maarten, die gelukkig net langs de baan staat om hem aan te nemen.

Ik bedank Beaufort & Pluvius met de mededeling dat de vriendschap toch echt een illusie was vandaag…

Toch zal ik er staan op op Texel……

Ciao Ultrapietje……


Donderdag 16 maart 2023 is er GEEN training