Door: Jeffrey Burgmeijer
Dankzij de wintertijd ben ik ruim voor de wekker wakker. Ik voel mij uitgerust, trek mijn hardloopkleding aan en ga snel ontbijten! Wat heb ik er zin in! 35 kilometer door de duinen van Schoorl, sommigen zullen zich afvragen hoe je daar nou zin in kan hebben en anderen zullen deze voorliefde voor een beetje afzien in een prachtig natuurgebied helemaal begrijpen.
Na een uurtje in de auto, kom ik aan in Schoorl en haal ik mijn startnummer op in de sporthal. Daar is ook Willem aan de slag als vrijwilliger en staat Marc er ook al! Erwin voegt zich even later bij ons en ook Henny komt net aan. Na wat bemoedigende woorden gaat ieder zijn eigen weg: Erwin naar de start van de 17 km, waar ook Sacha zal starten en de supporters begeven zich ook naar de start en langs het parcours.
Richting de start kom ik Daphne nog tegen en joggen we samen richting de start om alvast warm te worden. Daphne loopt deze dag haar eerste trailevenement en zal 10 km afleggen in de duinen.
Bij de start lukt het om mij redelijk vooraan te plaatsen, om te voorkomen dat ik in het eerste stuk al vastloop op de smallere paadjes en trappen door de drukte. Na een paar kilometer neem ik een rustiger tempo aan en probeer ik te genieten van de omgeving. Schoorl heeft prachtige bossen en alle paadjes zijn bedekt met een laag dennennaalden. De bossen hebben al prachtige kleuren en ik moet goed opletten om geen pijlen te missen.
De kilometers vliegen voorbij en voor ik het weet gaan we echt de duinen in. Diepe duinpannen en hoge toppen volgen elkaar op voordat we het strand opgaan. Daar hebben we echt geluk: de wind staat haaks op het strand vanaf zee en het zand is keihard. Ik gooi het tempo iets omhoog en na 2 km gaan we weer de duinen in. Nu wordt het parcours echt wel zwaarder. Lange mulle zandpaden en duintoppen achter elkaar, gelukkig afgewisseld met mooie uitzichten over het duingebied.
We gaan weer de bossen in en op 30 kilometer is de tweede verzorgingspost. Daar staat Willem, klaar om iedereen te voorzien van water en kleine versnaperingen. Willem vraagt aan mij hoe ik mij voel en tot mijn verbazing kan ik met zekerheid zeggen dat ik mij nog best fris voel. Dat had ik zelf ook niet verwacht na 30 km. Willem vult mijn water bij en ik neem nog een handje zoutjes mee. Binnen een minuut ben ik weer onderweg en moet ik gelijk een lange trap op.
De laatste 5 kilometer voelen toch wel zwaar en ik begin dat te voelen in mijn bovenbenen. Van ver hoor ik al een doedelzak en ik denk, gooi het gas er toch nog een beetje op! Ik kom bovenaan een steile zandheuvel en laat me gewoon naar beneden vallen, nu maakt het toch niet meer uit! Ik kom onder de finish door, pak een finishbiertje aan en stop de tijd. Uiteindelijk heb ik 3:48 nodig gehad voor 35 km met 750 hoogtemeters. Ik ben ontzettend tevreden en kijk nu alweer uit naar de volgende doelen!
