Door: Jeroen van Duivenboden
Zondag 12 januari was de dag dat ik de halve van Egmond van mijn bucketlist af kon gaan strepen. In 2018 kwam hij niet uit, in 2019 gooide een blessure roet in het eten, dus in 2020 was 3 x scheepsrecht en stond ik aan de start van deze winterklassieker.
De dag was vroeg begonnen, om 08:30 startte ik de auto en met de neus richting Alkmaar was het avontuur begonnen. Parkeren kon bij 5 aangewezen parkeerplaatsen daar Egmond afgesloten was in verband met de vele bezoekers. Pendelbussen zorgden ervoor dat ik om 10:15 aankwam in Egmond en in de plaatselijke sporthal mezelf klaar kon gaan maken voor de race!
Buiten mijzelf liepen ook Tineke Haitsma-van Dijk en Benjamin Levi van het Tri-Team vandaag in Egmond.
Om 12:15 vertrok ik naar de boulevard die een kwartiertje lopen van de sporthal gelegen was. Het weer en dan vooral de wind zorgde er vandaag voor dat het een pittige editie ging worden en met een gevoelstemperatuur van 2 graden viel jezelf warm houden in het startvak niet mee.
Om 12:49 viel dan ook voor de golf waar ik inzat het startschot en was de race begonnen! Na een kilometer draaide we het strand op, klaar om 6,5 kilometer tegen de wind in te beuken! Het strand lag er prima bij en door het lage water was het ook mooi breed, niet dat je daar veel aan had want door de wind was het zeer belangrijk om gegroepeerd te lopen anders was het bijna niet te doen. Maar aan alles komt een einde en na 7,5 km gingen we via de strandoprit richting de duinen. Ik voelde me prima en dat was ook het advies wat Mark van der Vegt me gegeven had, pittig doorlopen maar jezelf niet voorbij lopen! In de duinen waren de paden bedekt met helmgras op weg naar camping Bakkum op het 10 kilometer punt. Het stond hier vol met enthousiaste toeschouwers en dat geeft mij altijd weer extra energie! Het helmgras was inmiddels vervangen door bospaden en door de vele regen spatte de modder om je oren en was het trail gevoel compleet!
Bij kilometer 14 werd het wat onrustig in het groepje waarin ik liep, is het een vogel hoorde ik vragen, een vliegtuig? sprak een ander, niks van dit alles, het was onze eigen Benjamin die voorbij kwam! Na een klein babbeltje ging hij er weer snel vandoor ondanks dat hij op aangepaste snelheid liep ivm zijn marathon voorbereiding, mij met een glimlach achter latend.
Inmiddels schoten we aardig op en was de ondergrond overgegaan in klinkerpaden en met de harde wind inmiddels in de rug gingen we af op de bloedweg. Een berucht stukje van het parcours waar menig loper zich kapot op loopt, maar als je de heuveltraining bij mila 2 doorstaat hoef je van de bloedweg niet bang te worden, is mijn ervaring.
De bloedweg was het laatste stukje duingebied en eindigde bij kilometer 20, nog maar 1,1 te gaan en dat over een goede asfalt weg. Tijd om het tempo nog wat op te schroeven, zoevend voorbij de vuurtoren volgden er nog 2 klimmetjes waarna we de boulevard op draaiden richting de finish.
Egmond zat erop! Een schitterende loop over een prachtig parcours. Weer een klassieker die van de bucketlist af kan en op naar de halve van Lansingerland!
Dan heb ik nog de eindtijden van de Tri-teamers om dit verslag mee af te sluiten:
Tineke: 2:04:34
Jeroen: 1:49:51
Benjamin: 1:42:53
Mooie tijden gezien de loodzware omstandigheden!
De foto’s zijn niet van eigen gebruik. Deze komen van de site van de Halve van Egmond.
