Door: Angelique Bosch
Vorige week deed ik samen met Maarten mee aan de Meijendelloop. Een loop van 25km over vooral de verharde paden van Meijendel tussen de Wassenaarse Slag en Scheveningen. Normaal is dat niet waarvoor ik in Meijendel ga lopen, maar nu paste dit daardoor juist heel goed in mijn schema. Ik ga namelijk over twee weken mijn eerste marathon lopen. De Meijendelloop is de langste langzame duurloop die ik loop in de voorbereiding.
De hele week ziet het er naar uit dat het prachtig loopweer wordt: wel wat koud, maar droog en zonnig. Zaterdagavond geeft de app nog steeds droog en zonnig weer door, maar bij het weerbericht op TV, hoor ik toch ook wel kans op wat regen. Zaterdagavond de kleding klaar leggen, ik weet langzamerhand wel wat ik bij welk weer wil dragen. Ook het racevest wordt gevuld met water, sportdrank, gelletjes, sportrepen en snoepjes. Er is maar één verzorgingspost, dus wat extra eten en drinken heb ik wel nodig en ik wil ook nog wat oefenen hiermee.
Zondagochtend gaat om 6:45 uur de wekker, hardloopkleding aan, ontbijten en het weer checken: waarschijnlijk toch wel wat regen en behoorlijk koud: een kleine aanpassing in jas, handschoenen, muts en regenpet is nodig, maar snel gemaakt.
Rond half acht rijden we Meijendel in, met toch wat spanning: kunnen we bij de boerderij parkeren? Gelukkig staat het licht op groen en blijft het ook op groen tot wij aan de beurt zijn, want er staan wel een stuk of 8 auto’s voor ons.
We pakken onze spullen bij elkaar en lopen naar de start. Het is best koud, dus we gaan even de paardenstal in. Daar is koffie en thee, dat is lekker. Omdat het toch wel erg druk is, gaan we weer naar buiten en genieten van ons kopje thee. Het wordt tijd voor de start en we sluiten achteraan. Even later horen we aftellen en rustig gaan we van start.
Over het fietspad gaan we richting Ganzenhoek. Omdat ik rustig loop, heb ik al snel alle ruimte, dat is fijn. Voor we bij de Wassenaarse Slag aankomen raak ik in gesprek met een andere loper en samen lopen we verder. Hij heeft afgelopen jaar 2 dagen meegelopen in de Trans Alpine Run en doet graag berglopen, genoeg gespreksstof dus.
Langzamerhand begint het te regenen en richting Katwijk zien we een regenboog. Omhoog lopen merken we dat het glad is op het fietspad. Als we vanaf de Wassenaarse Slag weer richting Meijendel lopen is het helemaal spekglad op de weg, alleen langs de kant is een smalle strook waar het niet glad is, door de warmte van de grond, denken wij.
Als we voorbij de Ganzenhoek op het voetpad langs het fietspad lopen, hebben we van de gladheid geen last meer. Ik realiseer me dat ik best wel wat sneller loop dan gepland, maar het voelt prima, we blijven in gesprek en de hartslag is gedaald. Gewoon blijven genieten dus. De duinen zijn zoals altijd mooi om doorheen te lopen.
Bij een kilometer of 10 bedenk ik mij dat ik wel moet eten en drinken, dus ik neem een fruitsportsnoepje en geef er ook één aan de loper met wie ik samen loop. Hij moest lopen vanaf de eerste parkeerplaats en zijn sportvoeding zit niet zo makkelijk bereikbaar op zijn rug.
Bij de drinkpost stoppen we kort om te drinken en de sportvoeding te pakken. Ik krijg nu van hem een energie gumsnoepje, die smaakt lekker.
We lopen verder richting Scheveningen en opeens zie ik een groepje WZK Triteamers onder leiding van Henny mij tegemoet lopen: dank voor de aanmoediging!
Net voorbij het pompstation zie ik Kathya voor mij lopen. Ik kom steeds dichter bij en haal haar in, zij gaat ook lekker! Mijn medeloper blijft even iets achter en vanaf hier loop ik daardoor alleen verder. Het gaat nog steeds heel goed. Soms loop ik stukken alleen, en dan zie ik toch weer iemand voor mij. Ik geniet van het lopen en de natuur om mij heen. Ik moet nu wel beter op de route letten, maar eigenlijk wordt overal de logische route gevolgd. De laatste paar kilometer voel ik wel iets van vermoeidheid in de benen maar het lukt goed om toch het tempo vast te houden en de hartslag blijft laag en stabiel. Blij kom ik over de finish, op koers voor toekomstige avonturen zoals Willem schreef.
