Door: Aniek Honsbeek
Om te beginnen moeten we eigenlijk even terug naar 2019. Toen ik nog nooit een trail had gelopen of eigenlijk nog nooit van het woord trailen of trailrunnen had gehoord. Door hardloopmaatjes bij de roadrunners werd aan mij gevraagd of ik de La Chouffe trail wilde gaan lopen van 36km ergens in Juli. En als je mij kent, weet je dat ik niet snel nee zeg. Dus zodoende moest er dus flink getraind gaan worden, niet alleen op de weg maar ook in de bossen en wat hoogtemeters gemaakt worden. Roel (mijn vriend) en ik hebben toen een aantal trails in België uitgezocht om te oefenen met trailen. Al snel waren we verkocht aan de relaxte sfeer die er is en de omgevingen waar je doorheen loopt – met name in de Ardennen- en alles wat bij het trailen komt kijken. Zo kwamen we ook in Orval terecht voor de gelijknamige Orval trail, 32 km genieten over prachtige paadjes. Orval is tevens een trappistenbier en laat dat nu mijn favoriete bier zijn. Bij de finish wachtte er een koude Orval die wij op het grasveld in het zonnetje lagen na te genieten en te degusteren. Ik vertelde aan Roel dat ik hier wel een keer een ultra wilde gaan lopen juist omdat het mijn lievelingsbier is, de omgeving fantastisch en ik mij daar gewoon thuis voel. Kortom genoeg redenen om terug te komen en de uitdaging aan te gaan. Roel vond het een goed plan gelukkig.
Daarnaast zou het ook goed uit komen qua training gezien mijn andere plannen zoals het lopen van de marathon van Tokio. Dan hoefde ik daarna alleen nog maar daarna de kilometers uit te bouwen. Maar goed zoals we inmiddels wel weten is die marathon niet of nog niet door gegaan. En werd ook in 2020 de trail afgelast, zoals toen echt alles werd afgelast.
In 2021 mocht er al meer maar met grote groepen bij elkaar komen mocht nog niet. Echter en gelukkig zijn ze in België vrij inventief en hebben ze goede manieren bedacht om de trails kleinschaliger, met starttijden vorm te geven zodat deze wel door konden gaan. Kortom zaterdag 19 juni 2021 mocht het evenement toch doorgang vinden. De weg naar een evenement is altijd wel genieten, lange duurlopen bedenken en dat in mijn favoriete omgeving rondom Wassenaar. Tijdens deze trail moesten de hoogtemeters (ruim 1600 in totaal) ook getrotseerd worden. Dat maakte dat het afgelopen half jaar Meijendel geen geheimen meer voor mij had en ik daar wel elke vrijdag of in het weekend te vinden was. Lekker trailen over de leukste en mooiste paadjes en dat vlakbij mijn huis. Wat wonen we toch mooi mensen! Vergeet dat niet!
Samen met Roel en Nico (een vriend die ook wel mee wilde met mijn plannetje) hadden we en mooie trail marathon in Meijendel uitgezet als training op een zondag. Een aantal hardloopmaatjes van WZK en ook een vriendin sloten aan om zo gezellig een aantal kilometers met ons mee te lopen, want als je met een groepje loopt dan gaat alles makkelijker. Gezellig ook om WZK en de LRRC te mixen! Die dag was het ineens goed warm, dus was het ook qua warmte en zelfvoorziening een goede training die dag. We deden er flink lang over waardoor het een goede training was voor de belasting op de benen. De andere trainingen gingen ook goed. Ik zat op schema, want ik heb geen schema. De vraag die wij wel hadden en aan onszelf stelde: “Wanneer ben je klaar voor een ultra?” Tja, geen idee ik voelde mij dan ook totaal niet klaar. Echter was inmiddels de omvang in de week al een poosje rond de 70-80km dus dat zou dan toch genoeg moeten zijn? Eigenlijk ben je klaar als het goed voelt in je hoofd, je fit bent omdat je nergens pijntjes hebt en je gewoon gaat genieten bedacht ik me. En genieten en of eigenlijk ondergaan kan ik, dat is wat ik gewoon het liefste doe. Genieten van het hardlopen de omgeving en de gezelligheid van Roel en Nico. Kortom ik was er klaar voor! Je kan het niet meten of vastleggen in een schema het is een gevoel. Tot zo ver de weg er naar toe, dat is al een pagina verhaal, sorry!
Donderdag 17 juni naar de camping in Saint-Cecile aan de rivier de Semois, inmiddels waren de temperaturen aangenaam opgelopen richting de 30 graden. Kortom prachtig weer om langs een riviertje te kamperen en om 53km te trailen. We hebben in de aanloop nog even gemountainbiket in de Ardennen en lekker genoten van wat biertjes. Inmiddels kwam het besef dat we toch ook nog echt 53km wilden gaan trailen, dus toch maar even rustig aan en vroeg naar bed. Goed geslapen omdat de nacht wat koeler was inmiddels en wakker worden met gezonde spanning. Vandaag zou het gaan gebeuren eindelijk! Ik en wij hadden er echt zin in! Robbert (een vriend) was ook mee en hij zou de 20km gaan lopen. Met de mountainbikes naar de start in Muno als opwarmer. Aldaar onze startnummer opgehaald en nog wat foto’s gemaakt en toen was het al snel tijd om te gaan starten. Robbert maakte een leuke foto van ons bij de doorlopende start. Wat overigens echt super goed georganiseerd was. Toen waren we weg om 53km te gaan genieten. De temperatuur zou die dag flink oplopen richting de 28 graden, maar laat ik nu een soort van zonnecel in mijn lichaam hebben waardoor ik goed tegen de warmte kan en dan juist extra energie van krijg. Kortom, echt het perfecte weer voor mij! Maar goed, eerlijk is eerlijk, de eerste vijf kilometer waren toch wel even zwaar. Het lichaam, moest na een rustige week, toch even wennen aan de inspanning en ook nog van het mountainbiken de afgelopen dagen. Na vijf kilometer kwamen we in een betere cadans met z’n drieën en ging het genieten echt aan. Klimmen, dalen over mooie paadjes door het bos.
Doorgaande autowegen die netjes afgezet waren en daarnaast was het goed uitgezet waardoor verdwalen niet mogelijk was. Sommige afdalingen waren zo stijl en zanderig met daarbij de zon en de temperaturen dat het leek alsof we in de Sahara aan het lopen waren. Maar weer verderop liepen we langs een riviertje waar het weer zo vochtig was, met varens en losse rots stukken waardoor we ons in het oerwoud waande. En ik dacht straks horen we apen geluiden en komt er een giraffe of een olifant even kijken wat we aan het doen zijn. Hier en daar kruisten we een beekje of stroompje waar we goed gebruik van maakte door ons zelf er in te wassen en zodoende af te koelen. De bevoorrading was prima geregeld om de tien á vijftien kilometer ongeveer. Genoeg te drinken, water bij te vullen en te eten. Ik heb een hekel aan gelletjes dus een mueslireep ging er af en toe wel in. De omgeving was echt adembenemend mooi en dus ook afwisselend waardoor de kilometers voorbij vlogen. Horloge ingesteld voor kilometer tijden op de vijf kilometer want elke kilometer een piepje had ik geen zin in. De vijf kilometer tijden waren over het algemeen tussen de 30 en 45 minuten. We liepen eigenlijk vrij stabiel, niet dat we een doel qua tijd hadden maar het was mooi om te zien dat we met z’n drieën een mooie cadans hadden als klein groepje. Het ging eigenlijk ook gewoon goed, we genoten van de tocht en hier en daar kletste we met wat mannen en vrouwen onderweg.
Ook appte ik af en toe met wat hardloopmaatjes die mij aan het steunen waren en dat leidt af en toe ook lekker even af en geeft soms ook moed. Er werd meegeleefd merkte ik en dat is fijn om te ervaren tijdens zo’n tocht. Het was echt wel flink warm die zaterdag maar juist voor mij echt zo lekker! Onderweg wel nog wat leuke dieren gespot zoals een hagedisje. We maakte onderweg ook foto’s van prachtige uitzichten na flinke klimmetjes die echt adembenemend waren (zowel het uitzicht als het klimmetje). En ook soms een leuk filmpje van de prachtige paadjes voor het thuispubliek. Mooie van zo lang trailen is dat je leuke gesprekken voert, wat kunnen wij gezellig kletsen, wat heb ik leuke vrienden en vriend.
Inmiddels was Robbert ook binnen van zijn 20km trail en al een biertje gaan pakken op het terras bij de camping. De laatste kilometers heeft er nog een man met ons mee gelopen die vond dat we toch wel erg hard liepen. Opvallend was ook het weinige aantal dames die we tegen kwamen op onze route. (Aan het einde kwam ik erachter dat er maar veertien mee deden op de langste afstand). In de laatste zeven kilometers kwam ook de tien kilometer trail met ons samen. Wat fijn was om weer even wat meer mensen te zien en mee te kunnen lopen. Echter waren onze benen nog best goed en konden we er zelfs een aantal inhalen.
Maar zoals dat soms gaat kreeg ik toch wat last van mijn knie in de laatste vijf kilometer en ook bij Roel en Nico ging het toch even wat minder. Maar we hielpen elkaar en steunde elkaar voor meer dan honderd procent wat maakte dat we hebben kunnen blijven dribbelen, want lopend over de finish was niet echt wat we in gedachten hadden. Inmiddels zagen we het mooie kleine dorpje Muno weer liggen maar net als bij veel evenementen moet je eerst nog drie lusjes draaien door het dorp of waar dan ook voordat je echt bij de finish bent. Pfff… Ik haat dat. Inmiddels was wel de finish in zicht en pakte we elkaars hand en zo kwamen we hand in hand over de finish, één team één taak! Tranen in mijn ogen, we hadden het gewoon gedaan! Wat ben ik trots op Roel en Nico en ook op mijzelf. Wat was dit een prachtige ervaring! We ploften neer op het grasveld en aten en dronken wat om bij te komen. Even liggen, even ontspannen, wat was dit een gave tocht. Wat hebben we dit als team goed gedaan, zo gaaf om bij elkaar te blijven. We hebben gewoon 53 kilometer hardgelopen en daarnaast de ruim 1600 hoogtemeters getrotseerd. We waren er even stil van.
Medaille om elkaar feliciteren en ook Robbert was weer aangesloten. Hem natuurlijk ook gefeliciteerd met zijn prestatie. Helaas dit jaar geen Orval biertje bij de finish omdat dit niet mag vanwege de corona maatregelen. Dat was wel jammer maar het water en wat cola smaakte ook echt prima. We hebben ons daar even wat opgefrist en toen weer op de mountainbike tien kilometer naar de camping waar we toch als een soort van kleine helden ontvangen werden. Inmiddels waren ook jullie op de hoogte van onze prestatie via de social app. Super mooi en fijn om te merken dat er zo werd meegeleefd door jullie! Dat heeft echt energie gegeven onderweg! Op de camping kregen we gelijk natuurlijk een Orval biertje aangereikt, dicht, om deze met onze medaille en tevens opener te openen en te proosten op een geweldige ervaring. Die niemand meer van ons gaat afpakken. Het gaat niet om de tijd, maar netto hebben we er 6:45 uur over gedaan en bruto 7:15 dus toch best netjes.
